Coachen met meerwaarde

Een deeluitgave in de reeks P&O in uitvoering van Kluwer. Om dan meteen een recensie te schrijven is gevaarlijk, omdat de verleiding groot is om het boek af te wijzen. Om die reden heb ik het even laten liggen. Toen ik het voor de tweede keer las werd ik iets milder en realiseerde me dat het het eigenlijk best een aardig boek is. Het is geschreven voor mensen die geen kennis van zaken hebben en toch meer van P&O (personeel en organisatie, niet de rederij) willen weten en die op een korte en bondige manier inzicht willen krijgen in de wereld van coaching. En daarin is het boek net geslaagd. Weliswaar wordt ieder onderwerp benaderd met de diepgang van een zomerse regenplas, maar het geeft wel een goed beeld. Van de toch al niet zo ruim beschikbare ruimte (het boek telt 94 bladzijden van kaft tot kaft inclusief woorden- en literatuurlijst) wordt veel ruimte gegeven aan voorbeelden en praktische toepassingen. Zo vindt de lezer er een uitgewerkt voorbeeld van coachingsvisie als vragenformulier, een analyseformulier om een organisatie mee te analyseren, een leeranalyse formulier en nog veel meer. Op zichzelf best aardige formulieren maar of iemand met de kennis van dit boekje al dergelijke formulieren effectief zal kunnen gebruiken blijft een open vraag. In het hoofdstuk 'Inzicht in de eigen (coachings)stijl en het effect op anderen' wordt nogal uitvoerig, althans voor dit boekje, ingegaan op de transactionele analyse. En het is een klein en helder betoog wat daar gevoerd wordt. Ik weet zeker dat het redelijk goed te doen is om de theorie van de transactionele analyse (met plaatjes) in vijf korte pagina's uit te leggen en het dan ook nog te begrijpen. Het is echter een buitengewoon zware opgave om de transactionele analyse in de praktijk te herkennen en toe te passen. Hetzelfde geldt voor het hoofdstuk over arbeidssatisfactie. Met een eenvoudige test, die je volgens de schrijfster het beste anoniem kunt laten uitvoeren door de mensen van je organisatie, kun je de arbeidssatisfactie van de organisatie bepalen. Hoe en op welke manier je dan met de resultaten om moet gaan, wordt niet duidelijk gemaakt. En hoewel meten, weten is, is het wel fijn als het ook een doel heeft. In het laatste hoofdstuk probeert de schrijfster in te gaan op de meerwaarde van coachen. Maar het allerbelangrijkste van coachen, mensen vooral zichzelf laten helpen verder te komen in het proces waarin ze zich bevinden, komt niet aan de orde. Als dan de laatste 23 pagina's (dus ongeveer een kwart) wordt besteed aan een literatuurlijstje, een paar formulieren een auteursbeschrijving en de trefwoordenregister dan bekruipt mij toch weer dat gevoel van teleurstelling. Staan er dan fouten in? Ach nee, dat niet. Het is meer een goed bedoelde HBO scriptie waarvan de uitgever heeft gemeend dat het wel in een soort feestreeks past. Wellicht aardig om in een serie in uw boekenkast te staan, maar zeker niet om voor uw verjaardag mee verrast te worden. Tenzij u nog helemaal niets van coaching weet en het geduld hebt om nog even op zaterdagmiddag een boekje te lezen. Maar ach... wie heeft die tijd nog. De mensen die het het meest nodig hebben waarschijnlijk niet. Coachen heeft meerwaarde, absoluut, maar dit boek heeft het nauwelijks.