Recensie

Denken in communicatie

Zeg communicatie, en je zegt massamedia. Nou nee, zei massamedia, want met de komst van internet, sms, msn en mobiel bellen heeft zich een revolutie in de communicatie voorgedaan. Communicatie is vooral gericht op het binnenhalen van het ‘grootste’ marktaandeel. Ook al niet meer waar. Concepten als The Long Tail maken duidelijk dat ‘groot’ vele vormen kent. Gelukkig is het verder grosso modo bij het oude gebleven, dat wil zeggen: alles wat gebeurt tussen produceren tot consumeren. Of informeren en beïnvloeden. Voorlichten, omgaan met de media, presenteren, emotie, lichaamstaal zoals oogcontact, stilte en lawaai.

Pierre Pieterse | 30 januari 2007

Maar wat we ook maar doen, de kwaliteit van de communicatie wordt bepaald door de ander. Wie wil dat communicatie overkomt, moet met anderen rekening houden. Effectieve informatie is een kwestie van begrijpelijkheid en acceptatie. Susanne Piët schreef er een eigentijds boek over, en gaf het de titel Het Communicatie Denkboek, een combinatie van salontafel- nachtkast- en studieboek. In dit boek pleit Susanne Piët voor een nieuwe kijk op communicatie. Zij doet dit in een gevarieerde vorm: het boek is een afwisseling van theorieën, ideeën, columns, maar geeft ook lijsten met tips en checklists, cases en zelfs oefeningen.

Voor een salontafelboek kent Het Communicatie Denkboek nauwelijks illustraties, en ook het beeld in onze beeldcultuur blijft opvallend onderbelicht. Toch is Susanne Piët erin geslaagd een overzicht te geven het communiceren, de kunst van het mededelen. Ze doet dat in verschillende blokken, achtereenvolgens: het wezen van communicatie, massacommunicatie, persoonlijke communicatie, communicatie in organisaties, en communicatiestrategie, planning en uitvoering.