De aanpak van deze generatie leiders was ooit ontstaan in het industriële tijdperk, toen veel werk via laaggeschoolde arbeidskrachten aan de lopende band verricht werd. Een periode waarin overmatige creativiteit niet alleen niet zonder risico’s was maar bovendien zelden echt iets opleverde. In de hedendaagse samenleving is de industrie in veel Europese landen vervangen door de dienstensector en zijn arbeidskrachten steeds vaker hoogopgeleid en getalenteerd.
Toch bleef de op controlemechanismen gebaseerde managementaanpak tot eind jaren ‘90 grotendeels intact. In die tijd werd langdurige aanwezigheid op de werkvloer regelmatig vereenzelvigd met succes. Zelfs toen onderzoek aantoonde dat routinematig werk en toptalent zich erg slecht tot elkaar verhouden, bleef dwingend leiding geven lang voorgeschreven. Je als leider bemoeien met de kleur van de potloden was helaas geen uitzondering. Status en geld hield een deel van de managementpopulatie lange tijd zoet, maar begin deze eeuw maakten ICT en internet de wereld in hoog tempo transparant. Bovendien besloten nieuw aangetreden generaties dat zingeving, tijd & plaats onafhankelijk werken, en autonomie niet als vanzelfsprekend gecompenseerd konden worden door geld of status (in traditionele zin).
Leiders moesten zich dientengevolge heruitvinden. Bij voorkeur in hoog tempo, omdat voorspeld werd dat talent binnen afzienbare tijd erg schaars zou worden. De nieuwe meer dienende leiders zijn overigens geen softies, maar ze hebben het vermogen zich te concentreren op het in enig overleg voorschrijven van de hoogte van de targets. Ze leggen de strategie niet langer eenzijdig op, maar slagen er in om mensen daadwerkelijk achter hun missie te krijgen. ‘Het gaat om followership creëren’, aldus een Amerikaanse vrouwelijke CEO die ik recentelijk sprak. ‘Binnen de grenzen van redelijkheid en voor zover enigszins in lijn met onze kernwaarden, bepalen wij niet langer de manier waarop onze managers hun targets halen. Laat staan dat wij ons bemoeien met de plek waarop zij hun werk doen. Leiderschap draait hier vooral op het focussen op de randvoorwaarden waarbinnen de individuele talenten kunnen excelleren in lijn met onze bedrijfsdoelstellingen.’
@Ralfknegtmans
