‘Het leven begint aan het einde van je comfortzone’... Het liefst 24 uur per dag op het randje. Tussen angst en vrees, leven en dood. Letterlijk of figuurlijk. Want als je tijd doorbrengt in je comfortzone? Tja, dan ben je natuurlijk sowieso een kansloze sufkees. Dan wil je echt niks bereiken in dit leven en heb je alle hoop op vooruitgang laten varen.
Persoonlijke groei
Het leven begint namelijk aan het einde van je comfortzone. Dus daar moet je wezen. Zo vaak mogelijk, zo lang mogelijk. Volgens deze logica hebben mensen in oorlogsgebieden het allemaal prima voor elkaar. Onvoorspelbaarheid, ongemak, met reëel levensgevaar. Ideaal. Als dat geen recept is voor persoonlijke groei, dan weet ik het niet meer.
We kunnen natuurlijk niet alle voorvechters van een leven buiten de comfortzone over één kam scheren. Dus tijd om ze even naast elkaar te zetten en in alle rust te generaliseren.
De ‘kijk-mij-eens-buiten-mijn-comfortzone-leven-fuck-echt-niet-normaal-zo-bijzonder-als-ik-ben’-types
We kennen ze allemaal wel. Dit type praat ook graag over hun comfortzone, of beter nog: het gebrek daaraan. ‘Volgens mij heb ik niet eens een comfortzone! Haha!’ En dit heeft natuurlijk helemaal niks met persoonlijke groei te maken, maar met onzekerheid of een gebrek aan erkenning. Of allebei. De wens om anders te zijn, iets beter of meer te doen dan anderen.
Je vindt ze doorgaans op het platgegleden stukje sneeuw naast de piste. Met GoPro uiteraard, want alles wat niet vastligt en gedeeld wordt, is in feite niet echt gebeurd. Of bungelend aan een elastiek onder een brug. Want buiten je comfortzone is leuk, maar het moet wel een beetje beheersbaar blijven. Wat ze er niet van weerhoudt om er veel over te vertellen, tegen iedereen die het maar wil horen. En tegen iedereen die het niet wil horen ook.
De thrillseekers
Dan nu de groep zonder elastiekjes. Dat zijn er veel minder. Mount Everest-klimmers, BASE-jumpers, free solo climbers, cave divers of space jumpers. Zeg maar alles waar je een gratis Red Bull-pak voor krijgt als ze het mogen filmen. Zonder zekering driehonderd meter omhoog klimmen, wetend dat elk loszittend stukje rots jouw einde betekent? ‘Tuurlijk, ben ik bij!’ Deze types leven écht op het randje, maar lullen er niet zoveel over. Ze opereren het liefst alleen en hangen niet op externe motivatie. Lijken voor buitenstaanders niet al te zeer gehecht aan het aardse bestaan. Doen er in elk geval alles aan om ervoor te zorgen dat het niet al te lang duurt. Wat ook regelmatig heel goed lukt.
De reverse-engineer
Dit zijn verhalenvertellers. Ze zijn niet echt bezig met hun comfortzone, maar maken graag gebruik van de hype zodra die langskomt. ‘En toen ging ik failliet, en toen ging mijn vrouw bij me weg en mijn vriendin ook, en toen kreeg mijn hond een heel zeldzame hondentyfus en toen snoof ik te veel en toen brandde mijn huis af en wat denk je? Ik ben er alleen maar sterker uitgekomen! Want dat is wat er gebeurt als je buiten je comfortzone leeft!’
Natuurlijk vormt het leven ons. En tegenslag in het bijzonder. Dat geldt altijd en voor iedereen. Want als je even in de hoek belandt waar de ellende driehoog opgestapeld ligt, dan vind je nieuwe wegen, gedwongen door de omstandigheden. En wees gerust: iedereen wordt vroeger of later getrakteerd op een goede portie shit. Wat dat verder met het bewust buiten je comfortzone treden te maken heeft? Dat kan ik kort voor je samenvatten: vrij weinig.
De opgerekte comfortzone
Het tegenovergestelde is waar: het leven is goed in je comfortzone. Ons hele systeem is erop gebouwd om daar goed in te gedijen. Dus wat moet je doen? Precies: zorgen dat je comfortzone zo groot mogelijk is – en daar vervolgens zo veel mogelijk tijd in doorbrengen. En wat is daarvoor nodig? Dat je regelmatig tegen de randen van je comfortzone aanschopt. Eruit stapt om de grenzen weer een stukje verder naar buiten te trekken. Want anders blijft je comfortzone te klein. En laten we eerlijk zijn: als je comfortzone bestaat uit jouw joggingbroek, de bank en een fleecedekentje, dan wordt het een beetje saai.
drie overzichtelijke stappen
En hoe je dat doet, je comfortzone oprekken? Tegen de randen aanschoppen? De grenzen naar buiten trekken? Wees gerust: het is een stuk minder ingewikkeld dan het lijkt. Het zijn slechts drie overzichtelijke stappen:
- Kies richting. Kijk wat je wilt, wat je tof vindt en welke grens daarvoor opgerekt moet worden.
- Experimenteer! Doe iets nieuws of doe iets op een andere manier dan je het tot nu toe deed.
- Evalueer. Hoe ging het? Wat neem je mee? Wat laat je achter?
Als je dit cirkeltje maar vaak genoeg afloopt, dan leer je. Dan word je beter. Je bouwt ervaring op met nieuwe dingen of verschillende manieren om die aan te pakken. Daarmee groeit je zelfvertrouwen. En terecht. Want je kunt ook gewoon meer. En als je ergens steeds beter in wordt en je doet het met gerechtvaardigd zelfvertrouwen? Dan ben je dus weer terug in je opgerekte comfortzone.
En daar wil je zijn.
Over Raymond de Looze
Raymond de Looze schrijft en spreekt over persoonlijke ontwikkeling en een radicale mensen op #1 filosofie voor organisaties. Zijn bedrijf Double-OO helpt waarde voor mensen te vertalen naar waarde voor de organisatie, met op data gebaseerde prioriteiten en hands-on interventies.