Het meest in het oog springende voorbeeld was wat mij betreft toch wel de aankondiging eind 2008 dat de AutoRAI 2009 ondanks de wereldwijde malaise in de autobranche gewoon zijn doorgang vindt. Het grootste indoor publieksevenement van Nederland is dit jaar wel radicaal van opzet veranderd. Er is bespaard op peperdure stands en de auto’s staan niet per merk bij elkaar. Vergelijkbare auto’s zijn bij elkaar gezet in zes belevingswerelden die het de bezoeker volgens de beursorganisator gemakkelijker moet maken om auto’s van dezelfde soort en prijsklasse met elkaar te vergelijken: Luxury & Sportcars, Family & Travel, City & Compact, Green Innovations, Cabrio, en ten slotte Adventure.
Ondanks dat de deelnamekosten fors gereduceerd waren, bleven verschillende merken als Fiat en Nissan toch weg. Peugot en Renault haakten af omdat ze het nieuwe concept niet zagen zitten. Ook is het zeer de vraag of de beleving voor de bezoeker zonder alle pracht en praal even groot blijft. Voorafgaande aan het evenement gaf een woordvoerder van de RAI aan dit jaar zo'n 300.000 bezoekers te verwachten, tegenover 400.000 tijdens de vorige editie in 2007.
Het grootste gevaar van deze gedurfde koerswijziging komt wellicht uit onverwachte hoek. De standhouders zien immers vanaf dit jaar dat het ook anders kan. Lees: hoe het een stuk goedkoper kan. Alhoewel ik bewondering wil uitspreken voor deze gedurfde andere aanpak van de RAI, kan het goed zijn dat de beursorganisator de werkelijke rekening pas tijdens de komende edities van de RAI gaat betalen, vanwege toekomstige structurele lagere inkomsten.
Na het tumult rondom de AutoRAi werd begin maart dit keer de Nederlandse gastronomische wereld opgeschrikt door het inleveren van een Michelinster door restaurant 'In De’n Dillegaard'. Iets wat in Nederland nog nooit eerder was voorgekomen. Chefkok Michèl en maitre Suzan Kagenaar-Stevens besloten na vijf jaar het roer drastisch om te gooien: ‘Door de economische crisis haken steeds meer gasten af. Ze vinden het te duur, en we hebben te kampen met het deftige imago.’ 'In De’n Dillegaard' heet daarom tegenwoordig heel eenvoudig ‘Eten bij Michèl’. De menukaart is aangepast naar die van een echt familierestaurant waar u ongedwongen en laagdrempelig kunt eten in een ongedwongen sfeer. Volgens Suzan en Michèl zal de kwaliteit er niet onder lijden, maar ik kan me voorstellen dat bij u toch enige associaties met een Van der Valk-restaurant in gedachten komen. Kip , frietjes en appelmoes?
Zoals verwacht reageerde Michelin furieus door het vrijwillig inleveren van de ster. Zij zagen deze actie als een publiciteitsstunt om het nieuwe restaurant onder de aandacht te brengen. En ik kan me eerlijk gezegd wel vinden in deze gedachtegang. Kans is groot dat u net als ik nog nooit van 'In De’n Dillegaard' had gehoord. There’s no such thing as bad publicity, right? En ook hier kan ik toch ook wel weer sympathie opbrengen voor het feit dat de eigenaren net als de AutoRAI het roer drastisch durfden om te gooien toen ze de ijsschots al koersend steeds in rap tempo op zich af zagen komen. Er zijn namelijk legio ondernemers die tegen beter in verwachten dat de wereld slechts tijdelijk een beetje van slag is, en dat alles binnenkort weer terug bij het oude zal zijn. Met als gevaar dat het principe van de ‘kokende kikker’ om de hoek komt kijken - de kikker laat zich levend koken als het water maar langzaam verwarmd wordt. Ik wens u veel sterkte met het omzeilen van mogelijke ijsschotsen op uw tocht!
Over Yousri Mandour
Yousri Mandour is partner bij Lobster Company en docent op oa Nyenrode (Executive Education) en Hotelschool The Hague (MBA / master). Hij adviseert, geeft les, verzorgt keynotes, maakt podcasts (De Strategie van de kreeft) en schrijft managementboeken over strategische verandering & vernieuwing en leiderschap.
