Pompoenen en poezie

Wanneer pompoenen tot leven komen...
Toen alle volwassenen sliepen, sloop Gwen (op blote voeten) de tuin in. Het was toen dat haar dromen tot leven kwamen. Ze besloot nooit meer in slaap te vallen. In haar nieuwste publicatie toont ze ons wat woorden als schilderijen brengen. Ze weeft de letters tot gewaden die achteloos van ons afglijden. Ze baadt ons tot de okselpels in het water van onze eigen verlangens. Houden we meer van onze woorden dan van onze kinderen? Alleen de stilte kan het ons vertellen.
Deze reeks gedichten richt zich op vervreemding, rouw en verlies. De schrijfster sluipt doorheen de mantels van taal om leegte te benadrukken.
Gwen Fontenoy (1979) woont in de buurt van Gent, samen met haar gezin, drie zwarte katten, twee onbetrouwbare zijdehoenders en een bijenkolonie. Gefascineerd door permacultuur, imkeren, reiki, schrijven, lezen, reizen, schilderen, esoterisme... weet ze haar dagen altijd te vullen. Ze heeft een eigen coaching praktijk (Coaching Life) en ondersteunt ook dagelijks organisaties in hun groei. In 2016 verscheen haar boek 'Oneindige Organisaties' bij Acco.