Leven is de enige wet die ik erken

Sofie De Pril is 34 jaar oud en alleenstaande mama als er borstkanker bij haar wordt vastgesteld, net zoals jaarlijks
bij vijfhonderd andere Belgische vrouwen die jonger zijn dan veertig.

Om de bezorgde familieleden, collega’s en vrienden op de hoogte te houden van de behandelingen en de weerslag ervan op haar leven, start Sofie een whatsapp-groep op. Een tweetal keer per week deelt ze daar haar ervaringen. Onverwachts ontdekt ze zo de scheppende kracht van woorden.

De teksten in Leven is de enige wet die ik erken schreef Sofie De Pril op een mobieltje, in het heetst van haar strijd. Het boek gaat over veel meer dan een bewogen levensjaar van een jonge moeder. Het gaat over zin zoeken en samen grappige, spannende en pijnlijke momenten een plaats geven.

Sofie schrijft over Leven, met een hoofdletter.