Ons land is relatief welvarend en goed georganiseerd. Evengoed vertonen onze maatschappelijke praktijken soms flinke mankementen. Neem het onderwijs, de zorg, bouwen, wonen en mobiliteit. En op mondiaal niveau: armoede, voedselvoorziening, ziekten, energie- en klimaatproblematiek. Verbeterpogingen smoren vaak in complexiteit en weerbarstigheid ondanks veel inzet en goede bedoelingen.
Hoe komt dat en wat kunnen we daaraan doen? Deze vragen staan centraal in de serie Samenleving in perspectief.
Procesmanager Henk Diepenmaat ontvouwt in een drieluik - een filosofisch, ethisch en pragmatisch deel - zijn bijdrage aan het antwoord: het recursief perspectivisme. Een werkboek, met praktijkmensen als doelgroep, vertaalt dit naar een actorgestuurde aanpak voor verbetering van complexe maatschappelijke praktijken.
Dit eerste deel, 'Een filosofie van de maatschappelijke praktijk' legt de grondslag voor het recursief perspectivisme. Met slechts één in essentie eenvoudige bouwsteen, het fenomeen perspectief, wordt een nieuwe kijk op onze maatschappelijke werkelijkheid ontvouwd. Deze wordt door Diepenmaat op prikkelende wijze en integraal op perspectivische leest geschoeid. Dat leidt onder meer tot een uiterst kritische analyse van het ontologische onderscheid tussen mens-wereld, situatie-verandering, feit-mening, beeld-werkelijkheid, tijd-ruimte en sociaal-particulier. Zowel een relativistisch als een positivistisch maatschappijbeeld wordt verworpen. Uit de resulterende scherven wordt een nieuw en activerend beeld van ons mensen in de wereld samengesteld. Centraal in deze visie staan perspectivische actoren in concrete maatschappelijke samenhangen.
