Égalité et justice

In Égalité et justice onderzoekt Tijn Kortmann aan de hand van de begrippen égalité en justice hoe voorkomen kan worden dat het vereenvoudigen van schadebegroting tot individueel onrecht (injustice) en relationeel onrecht (inégalité) leidt.

Wie schade lijdt als gevolg van onrechtmatig overheidsoptreden kan naar de rechter als het niet lukt om de zaak in der minne te regelen. De rechter stelt dan op basis van alle informatie die partijen aanleveren de schadevergoeding tot op de cent nauwkeurig vast. Keerzijde van deze nauwkeurigheid is dat de procedure bij de rechter vaak lang duurt, kostbaar is en een zware bewijslast bij de gedupeerde legt. Als er sprake is van een grote groep gedupeerden, massaschade, kan het traject bij de rechter zelfs helemaal vastlopen. Daarom maakt de overheid voor massaschades nogal eens aparte compensatieregelingen, zoals voor de aardbevingsschades in Groningen, de slachtoffers van de Toeslagenaffaire en de crèches die na het ongeval in Oss hun Stints niet meer konden gebruiken. De kunst is om zo’n compensatieregeling zo in te richten dat deze tot een efficiënte afwikkeling van schade leidt zonder dat de uitkomsten ervan als onrechtvaardig worden ervaren.

Égalité et justice is relevant voor verschillende doelgroepen. De oratie geeft ambtenaren bij de rijksoverheid, en evt. ook lagere overheden die belast zijn met het ontwerpen van compensatieregelingen, een aantal concrete handvatten die helpen bij het ontwerpen van een compensatieregeling die uitvoerbaar is en op maatschappelijke acceptatie kan rekenen.

Wetgevingsjuristen die belast zijn met het creëren van een wettelijke grondslag voor specifieke herstelregelingen, zoals bijvoorbeeld de Tijdelijke Wet Groningen hebben baat bij de publicatie vanwege de aanbevelingen voor het inrichten van de herstelorganisatie.

Ook rechtsbijstandsverleners, belangengroeperingen en wetenschappers kunnen relevante informatie over herstelregelingen en afwikkeling van collectieve schades uit de oratie halen.

Égalité et justice:
- Onderzoekt hoe voorkomen kan worden dat het vereenvoudigen van schadebegroting tot individueel onrecht (injustice) en relationeel onrecht (inégalité) leidt.
- Beoogt bij te dragen aan de theorievorming rond het ontwerpen van schaderegelingen
- Biedt een aantal concrete handvatten voor het ontwerpen van schaderegelingen