The Social Psychology of Organizing (second Edition)

Er bestaat geen objectief waarneembare werkelijkheid en een theorie over organiseren dient met dit gegeven rekening te houden. Organiseren is een proces waarbij mensen door middel van een wederzijds bevestigende grammatica dubbelzinnigheid reduceren door middel van een koppeling van elkaars gedrag. Organiseren is daarmee een sociaal proces van beïnvloeden en beïnvloed worden. Tijdens dit proces scheppen mensen door middel van zinvolle gedragskoppelingen langzamerhand een werkelijkheid. Dit gebeurt in een vier (door elkaar lopende) fasen. Ecologische veranderingen vormen een bron van de 'enactable' omgeving, het ruwe materiaal van ervaring door individuen. Uit de schier oneindige hoeveelheid variaties die optreden door ecologische veranderingen, worden sommige wel en sommige niet opgepikt door de leden van de organisatie. Dit proces, waarbij bepaalde veranderingen afgezonderd worden van de rest wordt 'enactment' genoemd. Enactment leidt als het ware tot een verbondenheid van een individu of groep mensen met de omgeving. De 'enacted' omgeving kan altijd op meerdere manieren worden geïnterpreteerd. Het interpretatieschema dat uiteindelijk (onbewust) wordt gebruikt leidt tot een selectie van de 'enacted' omgeving. Vervolgens worden de resultaten van de selectie opgeslagen in het geheugen, wat aangeduid wordt met de term retentie. Dit leidt tot een verdere vermindering van de dubbelzinnigheid, omdat aansluiting wordt gezocht bij de zogenaamde causale kaarten. Aangezien het organiseren plaatsvindt vanuit het perspectief van de leden van de organisatie en de werkelijkheid (zo die er is) het resultaat is van een interpretatieproces, waarbij dubbelzinnigheden worden gereduceerd, is het onmogelijk algemeen geldende uitspraken te doen over organisaties. Organisaties bestaan bij de gratie van de mensen door wie zij gevormd worden. En om die reden wordt gesproken van de sociale psychologie van het organiseren.