Ik ben een matige skiër die met enige moeite een zwarte piste af komt. Veel beter zal dat niet worden, gezien het armoedige weekje dat ik jaarlijks op de latten doorbreng. Dus besloot ik vorig jaar eens een dag lang iets nieuws te proberen: snowboarden. Nou weet iedereen die mij ooit is voorgegaan, dat dat een pijnlijke business is. Je valt zo’n eerste dag veel vaker dan je lief is en een aantal keren ook veel harder, omdat je beide voeten vast zitten op een plankje.
Diezelfde middag nog besloten mijn vrienden en ik meteen maar met de lift naar boven te gaan om onze splinternieuwe - ’s morgens in het dal opgedane - vaardigheden op een makkelijke piste uit te proberen. En oh, wat viel dat tegen. Toen ik voor de tweede keer achter elkaar keihard op m’n achterhoofd (ik had geen helm op, nog zoiets…) terecht kwam en versuft in de sneeuw lag met een akelig nadreunende schedel, kwam de gedachte op: ‘Ik moet hiermee stoppen.’ Helaas kon dat niet, want ik was nog maar halverwege de piste. Even pauze gehouden, moed verzameld en daar ging ik weer. Langzaamaan ging het beter. En onderaan de piste wist ik er voor het eerst twee fraaie bochten achter elkaar uit te krijgen. Triomf was mijn deel.
Sinds ik het boekje De Dip van Seth Godin heb gelezen, weet ik dat dat is waar ik doorheen ging: een dip. Godin probeert ons te leren een dip te herkennen voor wat het is: geen reden om op te geven, maar om door te zetten zodat we beter worden in wat we doen en al die mensen die wél opgeven achter ons kunnen laten op het pad naar wat volgens Godin ons enige doel moet zijn: de beste worden. Want wie de beste is, die wint en daar draait het in de mallemolen van de vrije markt allemaal om.
Maar nu komt het: soms is een dip geen dip, maar een doodlopende weg. Of zoals Godin het noemt: een ‘cul-de-sac’. Zit je in zo’n cul-de-sac, dan heb je geen enkel zicht op de top en ga je dat ook niet krijgen. Bijgevolg raak je geblokkeerd, laat je de ambitie varen en kies je voor de middelmaat, zoals de meesten. ‘Dat nu’, zegt Godin, ‘is een schande, a waste of energy en dus moet je daar onmiddellijk mee stoppen.’
Staat u stijf van ambitie? Koop dit boekje. Dan ga ik ondertussen bedenken of ik dit jaar snowboardlessen neem.
Over Pierre de Winter
Pierre de Winter is freelance journalist.
