En dat is een zegen, maar daarmee ook een gebrek aan dit boek. Op mijn scheurkalender stond ooit de tekst "Niet de sprong is spannend maar het gat in de lucht." Ik zag die uitspraak toen ik dit boekje aan het lezen was en hoopte zo heel erg op het gat in de lucht. Maar helaas, ik denk dat alleen Nicoline Mulder een (heel klein) sprong(etje) heeft gemaakt toen het boek af was. Maar ook dat was, volgens haar eigen uitspraak een project. Weliswaar een waar ze met hart en ziel aan heeft gewerkt, maar toch. Een project. Het boek staat vol met lijstjes, lijsten, overzichten, samenvattingen, opsommingen en tips. Uiterst helder als je iets wilt opzoeken. Uiterst vermoeiend als je het hele boek wilt lezen. Ik noem als voorbeeld een hoofdstuk over Conflicten Hanteren. De titel is 'Ik wil, ik wil, ik wil.' Nu wordt het spannend denk je, want met zo'n veelzeggende titel moet er wat komen. Maar het vervolg is droog. "Een projectomgeving is bij uitstek een omgeving waarin conflicten ontstaan. Er is verandering op komst, er is sprake van tegengestelde belangen (...) en er is veel onzekerheid." Dat zijn weliswaar hele mooie, maar ook hele grote open deuren. En nu graag een mooie oplossing denk je dan. Maar nee, we gaan eerst nog verder. De schrijfster geeft vervolgens een mooi overzichtje van zeven conflicthaarden en nog eens drie bronnen van conflicten. Prachtig, maar dat wist iedereen al die een beetje leeft. En zo, na twee pagina's te hebben volgeschreven, gaat het eindelijk over de stijlen van conflicthantering van Thomas en Klimann waarin ze veel naspreekt maar, toegegeven, dat wel vlot, eigentijds en samenvattend doet. Gewoon goed leesbaar dus. Ik spring geen gat in de lucht met dit boek. Is het handig? Ach, net zo handig als een gemiddelde projectmanager: Je gebruikt het om een doel te bereiken en daarna gaat het op in de grijze massa van het leven. Een van de criteria die ik hanteer om een boek te beoordelen is of ik het gebruik. Ik lees het, ken de inhoud globaal, en zet het in mijn kast. Een boek dat er na een half jaar nog ongebruikt in staat is geen 'lekker' boek. Dit boek heb ik nog inmiddels twee keer gebruikt. Omdat het van die lekkere lijstjes heeft. Wat waren de regels van feed-back ook al weer? Het boekje geeft in een kort overzicht een goed beeld. En dat maakt me dan wel weer een beetje blij. Maar "Niet de sprong is spannend maar het gat in de lucht." is helaas niet een tekst die bij dit boek hoort. Ach, het leven gaat door.
Recensie
Als de projectmanager gaat communiceren
Een projectmanager heeft geen tijd. En daarom is een praktisch boek over communiceren wel zo praktisch. 'Als de projectmanager gaat communiceren' is niet te lang, niet te dik, zo'n kleine 120 pagina's. De laatste vier pagina's zijn ook nog eens op zo'n manier gemaakt dat ze uitgeknipt een nog kleiner boekje (creditcardformaat) vormen waarin de belangrijkste concepten worden samengevat. Kortom uiterst praktisch.
Renze J. Klamer
|
15 juli 2005
|
2-3 minuten leestijd