‘Helen sprak zo gloedvol dat ze even door haar eigen woorden werd meegesleept, maar op weg naar huis op haar motor, verdween dat valse vertrouwen als sneeuw voor de zon.’ ‘Iene miene mutte’ is de eerste thriller van de hand van scriptschrijver Arlidge.
Het boek laat mij enigszins met gemengde gevoelens achter. Het is een spannende thriller met fijne ingrediënten: corruptie, persoonlijke relaties en duistere motieven. Er is ook niet veel aan te merken op de schrijfstijl van Arlidge, behalve dan dat ik er van buiten adem raak. Het is net alsof de auteur haast heeft en zoveel mogelijk kwijt wil in zijn boek. Een overkill zo je wilt. ‘Er steeg woede op in haar binnenste en Caroline wist precies waarom ze nooit meer contact had opgenomen.’
Wellicht heeft dat te maken met het feit dat Arlidge al jarenlang als scenarioschrijver voor toonaangevende Engelse crime series als ‘Silent witness’ actief is. Dat dat een andere benadering en schrijfwijze behoeft laat zich raden. ‘De zweep zwiepte door de lucht en sneed in het stevige vrouwenvlees toen hij doel trof.’ Wil Arlidge hetgeen hij heeft gemist in het schrijven van scenario’s wellicht compenseren? Ook in het aantal verhaallijnen merk ik deze overdaad namelijk op. Het plot krijg je vervolgens wel heel plotseling voor de kiezen.
Ik raad de auteur dan ook graag aan wat gas terug te nemen in volgende boeken. Wat minder verhaallijnen, die dan wat meer inhoud krijgen en wat gedetailleerder gekarakteriseerde personages. Potentie heeft Arlidge zeker, alleen ook hier blijkt dat kwantiteit niet perse kwaliteit betekent.
