Column

De schuldvraag

De marketing van leningen moet aan banden worden gelegd en het aantal koopzondagen moet ingeperkt worden. Het anders toch zo spaarzame Nederlandse volk moet beschermd worden tegen een al te grote consumptiedrift, zo vindt de politiek. Terwijl de ons omringende landen van gekkigheid niet weten hoe ze de consumptie moeten aanwakkeren, moeten u en ik even lekker op onze centjes blijven zitten. Daarbij mogen we niet worden verleid door de aanblik van een nieuwe keuken of auto, die mede dankzij de kredietverstrekkers binnen handbereik zouden liggen.

Rob Beltman | 6 april 2009 | 2-3 minuten leestijd

Het frappante is nu dat de huidige crisis juist is veroorzaakt en verergert door onze spaarzaamheid. Het feit dat ons polderlandje als geheel minder uitgeeft dan we binnenkrijgen, leidt er in onze gesloten wereldsysteem toe dat anderen dus meer uitgeven dan ze binnenkrijgen. We sponsoren feitelijk de consumptie van derden, vooral die van de VS overigens. De bankencrisis werd voor Nederland ook pas echt interessant toen bleek dat die schulden niet werden terugbetaald. Dat spaartegoed blijkt dan ineens gedekt door allerlei moeilijk te innen schulden. Economen rekenen ons voor dat het opkrikken van de consumptie, en dus ook de import, zal leiden tot het afbouwen van ons spaar- en exportoverschot, waardoor we minder gevoelig zijn voor slechte leningen aan de andere kant van de oceaan.

Het is trouwens wel vreemd dat de overheid u en mij eerst voor een enorme hoeveelheid van die overzeese dubieuze leningen in de schulden steekt, om vervolgens onze oer-Hollandse Dirk en kornuiten te verwijten een systeem van ‘het afdekken van de ene schuld met een andere’ in stand te houden. Alleen maar omdat de kredietreclames kennelijk ook aanslaan bij niet kredietwaardige en weinig zelfredzame consumenten, omdat zij hen schaamteloos leningen voorschotelen via een serie iets te gladde tv-spotjes. De consument die een lening afsluit bij dergelijke bedrijven ziet alleen het investeringsdoel en let niet op de kleine lettertjes, zo luidt het argument. De politiek verwijt de kredietverstrekkers dus dat zij wel letten op de kleine lettertjes als ze geld uitlenen, waar onze minister van Financiën dat wat te gemakkelijk vergeet. De tranen van de dames en heren politici zijn natuurlijk krokodillentranen, want van die slordige 20 miljard die ING ontving voor haar slechte leningenportefeuille had het bedrijf na de schuldhulpverlening, naast het in één keer saneren van bijna alle binnenlandse schuldenaren, nog net genoeg overgehouden om haar eigen opheffingsfeestje te betalen.

Het intrigeert me als marketeer ook bovenal dat hier kennelijk een ingreep in de uitzendtijden van TV spotjes als zaligmakend middel wordt gezien. Zou de DSB dan niet gewoon een ander medium gaan gebruiken. Misschien net als energiebedrijven: lekker vaak ‘cold calling’ of deur-aan-deur met een MBO Tuinbouw geschoolde 'adviseur'. Daar schieten we dus niets mee op. Waarschijnlijk zou het beter werken als er gewoon een beetje toezicht zou zijn op de kredietverstrekking. Maar wacht eens... Dat is er al! Kennelijk functioneert het alleen niet zo goed en zijn diezelfde klanten die volgens de politiek te dom zijn om in te zien dat ze in de schulden geraken, slim genoeg om de regeltjes en het toezicht te ontwijken. Zo neemt gewoon de zoon of dochter een lening op zich, of een partner, vriend of verre neef. Voorkomen we dat soort zaken nu echt met een verbod op Leen tussen 6 en 9?

Over Rob Beltman

Rob Beltman is al meer dan vijftien jaar actief in het marketingvak, als adviseur, begeleider, docent en onderzoeker. Hij heeft inmiddels honderden organisaties begeleid bij marketingvraagstukken. Rob is medeoprichter van H3ROES, een coo?peratie van professionals uit diverse disciplines, die samenwerken om Nederland klantgerichter te maken.

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden