Susan Cain houdt in 'Stil' een pleidooi voor, zoals het in de ondertitel heet, 'de kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen'. De norm in onze huidige maatschappij, zo constateert Cain, is extraversie.

Wie kijkt er naar zichzelf of naar zijn eigen rol als je niet tevreden bent over het verloop van een situatie? Ben je bereid je eigen rol ter discussie te stellen als je je groen en blauw ergert aan je collega? Hoe vaak zeg je dat eerlijkheid een kernwaarde voor je is en hoe vaak ben je écht eerlijk?' 'Allemaal vragen waarmee ik in mijn hoofd zit na het lezen van het boek 'Doorbreek de cirkel!' van Arend Ardon.

Het vraagteken in de titel van Rienk Goodijks boek had weggelaten mogen worden. Bestuurlijk toezicht in semipublieke organisaties faalt veelvuldig. Dat is dan ook de voedingsbodem van Goodijks studie. Hij zoekt naar verklaringen voor dat falen van toezichthouders, zoals de ondertitel kenbaar maakt. Het belang van het boek schuilt echter in de handreikingen die Goodijk vervolgens geeft om dat falen te beperken. De titel had dit wel mogen kenbaar maken. De lading wordt beter gedekt met: 'Falend toezicht in semipublieke organisaties. Zoeken naar verklaringen en oplossingen'.

'Het boek 'Projectmanagement' gaat over projectmatig werken', aldus de eerste zin in het Woord vooraf van dit boek van Roel Grit. Voor mij niet bepaald een openingszin die me direct enthousiast maakt. Grit kiest voor een heel brede benadering van het onderwerp: een sterkte en een zwakte.

'Wie vraagt wat hij altijd al vroeg, krijgt wat hij altijd al kreeg. Over het algemeen stellen mensen altijd dezelfde vragen.' Zo begint een van de 44 kaarten van 'Bruisende reinen, kansdenken kaartboek' van Martijn Anderson. In twee zinnen vat deze kaart precies samen waar het in dit spel over gaat: vraag eens wat anders, denk eens wat anders en durf van de gebaande paden te treden.

De game-industrie is snel aan het volwassen worden. Een game is een creatief product dat bescherming kent binnen de Auteurswet. Toch kent het weer zijn eigen specifieke merites (software, artwork, distributie kanalen e.d.) waar Olivier Oosterbaan kundig en overzichtelijk op in gaat in 'Games: recht en business'. Een must read voor de ondernemers in de game-industrie en voor bedrijven die een game inzetten in bijvoorbeeld het onderwijs of een reclamecampagne en niet weten wat er allemaal te regelen valt.

Vroegen speelden we cowboytje en boefje. Met zelfgemaakte geweertjes slopen we door het bosje in de buurt. En raak schieten, was 10 tellen dood. Daarbij was er voortdurend discussie over hoe lang tot tien tellen duurde. We maakten plannen over hoe we 'de vijand' het beste konden pakken. En als we moe waren dronken we limonade bij moeders in de keuken. In deze korte beschrijving komen de belangrijkste elementen van het spel aan de orde zoals genoemd in het boek 'Gaming: organisatieverandering met spelsimulaties' van Annemieke Stoppelenberg, Léon de Caluwé en Jac Geurts. Spel is een ongedwongen, afgebakend, plezierig, aan regels gebonden en op ervaring gericht gebeuren.

'Regels zijn regels. We kunnen helaas geen uitzondering maken!' Op alle mogelijke levensterreinen willen politici en managers ons leven beheersen door procedures, wetten en protocollen, schrijft Ben Kuiken in 'Fuck de regels'. Onze maatschappij is doorgeslagen in haar regelzucht - met averechts effect. Niet alleen gaan er dingen mis, waardoor weer nieuwe regels en nog strengere controles worden toegepast. Maar vooral wordt duidelijk: hoe meer en gedetailleerder de regelgeving, hoe 'hulpelozer' mensen worden gemaakt.

Met dit schitterend getekende boek werken auteur Caleb Melby en artstudio Jess3 een klein maar belangrijk stukje van het leven van Steve Jobs uit: zijn relatie met Zenmeester Kobun. Een relatie die duurde van 1971 als de jonge Steve Jobs de net in Californië gearriveerde Zenmeester Kobun ontmoet, tot diens tragische dood in 2002. De rol van Kobun op het leven van Jobs is minder bekend, de rol van het boeddhisme op het leven en werk van Jobs is duidelijk terug te vinden in zijn vormgevingsconcepten en zijn streven naar perfectie.

Vorig jaar was Joost Veldman met zijn 175 droombanen in 365 dagen al een aantal keer in het nieuws. Wat begon als een leuk idee, groeide snel uit tot een fulltime project waar ook direct het boek 'Doe je droombaan!' uit voortrolde. Dit boek is geenszins een kopie van de blog waar Veldman na elke droombaandag een verslag plaatste van zijn ervaringen. De ondertitel 'De geheimen van mensen met een droombaan onthuld', geeft de insteek van 'Doe je droombaan!' al iets beter weer.