Heilig had ik me voorgenomen nu eens niet een managementboek te lezen. Het werd 'Dromen van Buffalo Bill'. Een boek van Amerika-correspondente Hélène Schilders die vanuit Seattle (het Wilde Westen) regelmatig bericht voor Elsevier, de Volkskrant en De Morgen.

Een van leukste dingen die je kan overkomen als recensent is een boek toegestuurd krijgen, er niets van verwachten en dan blij verrast worden. Dat gebeurde met dit boek. Het is een slim boek. Niet slim in de betekenis van boerenslimheid of de slimheid van de vos. Meer slim in de betekenis van intelligent, verrassend, aardig en onverwacht. 'De duurzame arbeidsorganisatie' is heel specifiek. De titel vertelt waar het over gaat en dat is het. Geen opsmuk. Het is een boek over de duurzame arbeidsorganisatie. Wat, hoe, waarom en op welke manier kunnen we die het beste bereiken. Wat zijn de voorwaarden en vooral wat kan er fout gaan in ons streven naar die duurzame arbeidsorganisatie. In een tijd waarin er veel te doen is om duurzaam ondernemen, met respect omgaan met elkaar, plezierig samenwerken en doelgerichtheid is het een duidelijk boek over hoe je dat nu kunt realiseren. Specifiek op je doel af gaan.

'De 8ste eigenschap' van Stephen Covey is een controversieel boek, zo blijkt alleen al uit de zeer uiteenlopende reacties van lezers. Waar sommigen het als een briljante synthese van zijn denken beschouwen, zien anderen het hooguit als een soort 'best of'-compilatie van eerder werk. Waar sommigen spreken van een boek 'packed with knowledge', doen anderen de inhoud af als onsamenhangende flauwekul.

Paul van Haaren geeft in 'Doeltreffende adviesrelaties' een overzichtelijk, compact en helder beeld van het speelveld van de adviseur gegeven, zonder dat het boek door zijn verdieping over professionaliteit omkomt in beschrijvingen van onnodige details. 

Een projectmanager heeft geen tijd. En daarom is een praktisch boek over communiceren wel zo praktisch. 'Als de projectmanager gaat communiceren' is niet te lang, niet te dik, zo'n kleine 120 pagina's. De laatste vier pagina's zijn ook nog eens op zo'n manier gemaakt dat ze uitgeknipt een nog kleiner boekje (creditcardformaat) vormen waarin de belangrijkste concepten worden samengevat. Kortom uiterst praktisch.

Het best laat het boek van De Laat zich omschrijven als een bloemlezing van bestaande verbetertechnieken en een vrij basaal stappenplan voor verbetering. Gelukkig pretendeert de schrijver ook niet dat hij iets nieuws verkondigt. De doelgroep wordt gedefinieerd als 'iedereen die met veranderprocessen te maken heeft ... in de dienstverlening'. In het boek worden beperkt voorbeelden gebruikt uit de dienstverlening. Uit niets blijkt verder dat het boek specifiek voor de dienstverlening bedoeld is, want de technieken en methodes stammen uit de kwaliteitskunde die ontwikkeld is in de product en procesindustrie en zijn daar een-op-een uit overgenomen.

Of zij ooit op een delftsblauw tegeltje zal verschijnen, weet ik niet, maar de volgende spreuk zou aan menige huiskamer- en kantoormuur niet misstaan: 'Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen. Zo krijgt hij meer te dragen dan God te dragen geeft.' Zij komt uit de koker van Albert Ellis, de grondlegger van de RET, de Rationele Effectiviteits Training. RET is een methode die mensen duidelijk wil maken dat hun gevoelens in belangrijke mate bepaald worden door hun gedachten en niet door wat zich feitelijk in de werkelijkheid afspeelt.

Robert Quinn zet de ingezette lijn van zijn meesterwerken 'Diepgaande verandering' en 'Verander de wereld' voort en komt nu met een vervolg dat een als praktisch boek bedoeld is. Ervaringen van mensen die een diepgaande verandering hebben doorgemaakt worden beschreven. 

Wie het inmiddels niet meer ziet zitten met de traditionele opvattingen over veranderen, kan zijn hart ophalen in 'Gedoe komt er toch'. Op een luchtige maar tevens duidelijke manier wordt beschreven wat er mis is met de op de klassieke leest geschoeide manier van veranderen. 

Ondanks het uit elkaar spatten van de internet zeepbel is het web niet meer weg te denken uit de samenleving en nemen de toepassingsmogelijkheden en het gebruik nog altijd sterk toe. Ook online marktonderzoek neemt aan populariteit toe en wordt steeds meer als een serieus onderzoekskanaal gezien. Goed dat er daarom een boek is dat ingaat op deze vorm van marktonderzoek.

Wie kent ze niet, de slogans en one-liners waarmee menig multinational zijn visie presenteert. ' 'Let's make things better', 'Onze missie is het om onze klanten meer dan tevreden te maken', 'AH let op de kleintjes', 'Bottom line thinking' en duizenden andere varianten. Van one-liner tot A4-tjes tot complete brochures. 

Om maar met de deur in huis te vallen: het boek 'Dromen, durven, doen' van Ben Tiggelaar vertoont erg veel overeenkomsten met zijn eerdere succesboek 'Doen!' De theoretische grondslag van beide boeken is gelijk, maar in dit nieuwe boek draait het vooral om persoonlijke effectiviteit, terwijl in 'Doen!' ook een vertaalslag is gemaakt naar toepassingen in organisaties. Daarom is Tiggelaars eerste boek in de winkel terug te vinden in het schap verandermanagement en vind je 'Dromen, durven, doen' (ook) bij de cadeautjesboeken.

Het zal u niet ontgaan zijn dat coaching tegenwoordig een uiterst serieuze aangelegenheid is. Bij het horen van het woord ‘coach’ denkt niemand nog uitsluitend aan dikbetaalde schreeuwerds voor een dug-out in één of ander voetbalstadion.

'Volle kracht vooruit!' is een vlot geschreven verhaal waarbij de hoofdpersoon op zoek is naar de visie en het doel in het leven. De vraag waarom er een boek geschreven moet worden over een dergelijk 'uitgekauwd' thema beantwoordt Blanchard met de opmerking dat 'minder dan tien procent van de organisaties die zij bezochten beschikte over een duidelijke doelstelling, een aantal samenhangende waarden of een beeld van de toekomst.' 

Het verhaal van Spencer Johnson (het verhaal is opgedragen aan Blanchard) is een fraaie metafoor voor de wijze waarop mensen veranderingen ervaren. Alle ingrediënten die een verandering toebehoren, worden in het kaasverhaal zeer herkenbaar beschreven. 'Wie heeft mijn kaas gepikt' beschrijft de primaire reactie van mensen om zich af te zetten tegen de verandering en de stappen die gezet moeten worden om weer verder te kunnen gaan.

Verkocht zal 'Zeven eigenschappen die jou succesvol maken' wel worden, maar ook gelezen? Of beter: ook toegepast? Zitten tieners op een dergelijk boek te wachten? De jeugd van tegenwoordig zou immers nauwelijks lezen en in de ban zijn van computergames en chatten.

'Verse vis!' is een verhaal waarin de lezer de schrijfstijl van Blanchard herkent. Dat is niet onlogisch want de auteur is partner bij de Blanchard Company. Zoals vaker met dit soort boeken geldt: de een verafschuwt ze omdat er geen theoretische onderbouwing in zou staan en het gebaseerd is op een flinterdun verhaal. Terwijl de ander juist de mogelijkheden ziet die het boek voor de eigen organisatie kan betekenen, zoals bij voorbeeld het helder over het voetlicht kunnen brengen van een duidelijke boodschap. Desondanks zal menig lezer na het lezen van dit boek een gevoel kunnen overhouden dat 'Verse vis!' 'erg Amerikaans' en 'ietwat overdreven' is. Wie daar mee kan leven kan dit boek als inspiratiebron gebruiken voor het opdoen van ideeën met betrekking tot het vasthouden van veranderingen.

Mijn eerste indruk toen ik 'Megatrends Nederland' in mijn handen hield was: een fraaie, liefdevolle en kleurrijke uitgave. Een weloverwogen lay-out. Een zachte kaft waar je zelfs een beetje in kunt duwen.

'Strategisch werken met competenties' is geschreven naar aanleiding van een uitgebreide studie naar het ondernemingsbreed en integraal implementeren van het competentiedenken. De auteur geeft aan dat het boek gericht is op de kleine en middelgrote ondernemingen met een hoge mate van resultaatgerichtheid. Het boek beantwoordt hier dan ook aan, het geeft een inleiding in theorie en praktijk van het competentiedenken, en geeft een methodiek aan de hand van het competentie-framework om op operationeel niveau met competenties te werken.

Het jongleren met maar liefst zeven ballen én het samen dansen zijn twee metaforen, die de auteurs in dit boeiende boek gebruiken om coachen te duiden. Beide metaforen zijn goed gekozen. Coachen is waarlijk een kunst, één die al doende wel te leren valt. 'Professionele dilemma's voor de coach' heeft de lerende coach (en wie is ooit uitgeleerd?) het nodige te bieden.