Voor organisaties is een 'merk' iets om te koesteren. Vaak vertegenwoordigt het merk een belangrijk deel van de waarde van een organisatie, maar er kunnen allerlei aanleidingen zijn dat het 'merk' moet veranderen. Fusies, overnames, slecht imago, strategische koerswijziging. Het creëren van meerwaarde in een situatie waarin een merk verandert, oftewel 'rebranding', is het onderwerp van het boek 'Het merk is dood. Leve het merk. Rebranding: mislukking of meesterwerk', van Paul Stamsnijder.

'Programmamanagement, Sturen op samenhang' is een praktisch boek voor managers die geconfronteerd worden met een veelheid aan projecten met een onduidelijke samenhang en ontbrekend overzicht en prioriteit. Vaak is een organisatorische kerstboom het resultaat, maar volgens Van der Tak en Wijnen kan dat beter.

In de essays die hij onder de titel Seks & Geld, Geluk & Dood heeft verzameld, gaat Manfred Kets de Vries in op de meer existentiële vragen waarmee hij in zijn rol als clinicus en coach van topmanagers geconfronteerd wordt. Verwacht geen managementspeak of panklare antwoorden: ‘Het schrijven van deze essays was een fantastische manier om de diepte van mijn onwetendheid beter te peilen’, schrijft hij in zijn inleiding.

George Soros houdt van grote woorden. In zijn nieuwe boek De internationale kredietcrisis met als ondertitel ‘De toekomst van de financiële markten’ voorspelt hij dat de kredietcrisis het einde is van een tijdperk van kredietexpansie. De dollar als internationale monetaire reserve en het huidige financiële stelsel hebben volgens de briljante Hongaars-Amerikaanse investeerder en filantroop Soros hun langste tijd gehad.

In 1997 verscheen The Innovator’s Dilemma van de hand van Harvard Business School professor Clayton Christensen. In dit boek (in het Nederlands verschenen onder de titel Het innovatiedilemma) ontvouwt hij de theorie van de 'ontwrichtende innovatie', de zogenaamde 'Disruptive Innovation Technologies'. Niet minder dan een sluipwesp waar vele bedrijfstakken in de jaren ’80 en ’90 het slachtoffer van zijn geworden. Wat is er van de theorie geworden? En is Christensen’s theorie anno 2008 nog actueel?

Als een echte liefhebber en voorstander van overhead, is 'Heeft iemand de overhead gezien?' een boek naar mijn hart. De proloog is een toekomstflits waarbij Mark Huijben en Arno Geurtsen in verhaalvorm schetsen hoe de toekomst eruit ziet zonder overhead. Plotsklaps is op kantoor iedereen van de overhead weg en op het briefje dat zij hebben achtergelaten staat: 'we zijn weg. Met vriendelijke groeten, de overhead.' De tekst eronder laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Ze waren het zat, al dat gedoe over hun omvang en nut.

Als veranderingen in organisaties telkens maar niet lukken, roepen leden van die organisatie al snel dat het aan de cultuur van de organisatie ligt. Even doen zij net alsof zij daar zelf geen deel van uitmaken. Hoewel cultuurveranderingtrajecten over het algemeen weinig succesvol zijn, genieten zij een blijvende populariteit. 'Veranderen van organisatiecultuur' verdiept het begrip organisatiecultuur, presenteert de verschillende opvattingen daarover en laat zien wat de dertien auteurs zelf doen om een organisatiecultuur te veranderen.

In 2004 verscheen het boek Tien strategische wetten om aan de weg te zetten van Maikel Batelaan en Fred van Essen, het naar eigen zeggen verslag van persoonlijke verbazing waarom in het belang van de aandeelhouder zo onnoemelijk veel waarde is vernietigd. ‘Alle koersstijgingen van de late jaren negentig zijn vlak na 2000 volledig tenietgedaan, omdat de winsten met boekhoudkundige kunstgrepen omhoog werden gestuwd’, schrijft Van Essen in het FD, om daar aan toe te voegen dat ‘we ons nu weer op zo’n markant punt bevinden’. Waar ging dat boek ook alweer over? En hoe actueel is dit boek anno 2008?

Amerikaanse businessmodellen zijn volgens de Amerikanen zelf superieur aan alle andere en als ze niet alles onder controle hebben, krijgen Amerikanen acuut uitslag. Veel Europeanen hangt dit de keel uit. Maar ook veel Amerikanen hebben het wel gehad met bepaalde aspecten van de Amerikaanse droom. Jeremy Rifkin is hun voorganger. In zijn boek 'De Europese droom' beschrijft hij de nachtmerries van de Amerikaanse droom. Europa is voor hem geen ideaal, maar wel een lonkend perspectief dat hij zijn landgenoten wil voorhouden.

Donald Trump kun je nauwelijks betrappen op grootheidswaanzin. Hij is groots. Zijn carrière als 'mogol in ontroerende zaken' ging langs grote hoogten en diepe dalen. Inmiddels kennen velen hem als de succesvolle host van het tv-programma The Apprentice. In zijn boek Denk GROOT oreert Trump maar één ding: als je het dan toch wilt doen, pak het dan vooral groot aan.

Deze tweede aflevering van 'De Coachingbox' gaat dieper in op de rol van organisatiecoach. Volgens Johanna Räkers en Jaap Schaveling is de organisatiecoach een nieuw begrip, wat als voordeel met zich meebrengt dat 'ideeën nog de vrije loop kunnen nemen.' En dat is precies wat er in 'De organisatiecoach' gebeurt. Want hoewel de organisatiecoach stevige wortels heeft in het Lerende Organisatie-denken van Peter Senge, krijgt de organisatiecoach in spe met dit luisterboek nog geen stevige voeten aan de grond.

De Balanced Scorecard is een managementsysteem waarmee organisaties hun belangrijkste strategieën en doelstellingen kunnen opstellen, controleren en behalen. Zodra deze bedrijfsstrategieën zijn ontwikkeld, worden ze ingezet en gecontroleerd via de vier perspectieven van de Balanced Scorecard. In de inmiddels onuitputtende serie 'Voor Dummies' is nu ook de 'Balanced Scorecard voor Dummies' verschenen, geschreven door Chuck Hannabarger, Rick Buchman en Peter Economy.

De leeftijd van dertig lijkt het moment waarop veel grote keuzemomenten samenvallen. Dertigers moeten beslissen over hun carrière, relatie, trouwen, huis kopen, kinderen en wat al niet meer. Daarbij zijn tegenwoordig de keuzemogelijkheden zo groot, dat ze niet meer weten wat ze moeten kiezen. Je kunt het een luxeprobleem noemen. Feit is dat veel hoog opgeleide dertigers hier last van hebben, aldus Nienke Wijnants in 'Het dertigersdilemma'.

Met 'Open Innovation: The New Imperative for Creating and Profiting from Technology' (2003) heeft Harvard professor Henry Chesbrough het nieuwe paradigma voor het organiseren van innovatie beschreven. Innovatie is lastig maar cruciaal voor ondernemingen om te overleven. Het boek gaat over het proces van het ontdekken en vernieuwen van technologie en daarmee over het benutten van kansen in bestaande en nieuwe markten en de manier waarop grote bedrijven dat effectief kunnen organiseren. Om een deugdelijke innovatiestrategie te ontwikkelen zou elke topmanager en bestuurder dit boek moeten lezen.

Als u een pasklaar antwoord zoekt op de vraag welke sturings- en beheersingsinstrumenten u moet inzetten in uw organisatie dan biedt het boek 'Interne beheersing - Het Rabbit-Hill model' van Arco van de Ven u geen uitsluitsel. In dit boek worden verschillende organisatiekundige theorieën samengebracht tot één model.

'Hoe' gaat u de veranderingen in uw organisatie aanpakken en welke oefeningen, workshops en opdrachten kunt u daarbij inzetten? Hierom draait het 'Praktijkboek voor procesmatig veranderen' van Gert Anbeek, Patrick Lybaert en Harry de Weerd. U krijgt verschillende interventies aangereikt voor een sessie met het management over bijvoorbeeld strategie en klantengroepen. Deze zijn kort en bondig uitgelegd en goed gedocumenteerd met referenties. Voor alle adviseurs een boeiend naslagwerk dat de mogelijkheid biedt om eens een andere interventie uit te kiezen dan uw normale repertoire! Een aanrader!

Financiële verslaggevers halen alle superlatieven van stal om de huidige economische crisis te beschrijven. De huizenmarkt is ‘volledig ingestort’, de beurzen zijn in de greep van ‘blinde paniek’, en handelaren zijn ‘de wanhoop nabij’. Wat moet je daarmee als belegger? Beleggen is vooruitkijken, maar hoe doe je dat als zelfs de beursanalisten zich niet aan voorspellingen durven wagen? Voor je het weet is er weer een bank genationaliseerd of gaat IJsland bankroet.

Het onbewuste is in de mode. Het is niet langer het domein van de softies, maar ook van de harde sector en bij jongeren. Zo kreeg mijn dochter (werkzaam bij een gerenommeerd Amerikaans consultancy-bedrijf) laatst het boek van Ap Dijksterhuis: 'Het slimme onbewuste' van een collega. Dijksterhuis laat zien dat onbewuste helpt bij het nemen van beslissing, in plaats van het bewuste, zoals we geneigd zijn te denken.

Een misleidende titel, 'Greep op geluk'. Een titel die namelijk meer te zeggen heeft dan het doet vermoeden. Gelukkig heeft Aart van Wijk zijn boek ook een ondertitel meegegeven: '100 bouwstenen voor een duurzaam gelukkiger leven'. Er is al zoveel geschreven en gelezen over geluk. Toch blijven mensen er naar snakken. Waarom dan toch nog steeds geen verwerkelijking van al die geluksgevoelens, verlangens en idealen? Omdat men het begrip geluk nog steeds geen inhoud heeft weten te geven, ondanks het aantal gelezen geluksboeken. Zelf kan ik overigens niet zo goed uit de voeten met het woord 'geluk'. In mijn hoedanigheid als plezierkundige spreek ik liever over 'levensvreugde'.

Bent u het ook zat om bedolven te worden onder succesverhalen van grote joekels als IBM, Dell en General Electric? Keith McFarland wel. Als manager van middelgrote ondernemingen was hij steeds op zoek naar een boek over kleinere bedrijven die de stap naar groots hadden gemaakt. Maar hij vond er geen. Dus schreef hij het zelf, op aanraden van grootmeesters Peter Drucker en Jim Collins. Daarmee zou je 'The Breakthrough Company' kunnen typeren als 'de Good to great' 'voor kleine en middelgrote organisaties'.