In het Gooi, een paar kilometer van Hilversum, staan redelijk dicht bij elkaar in de buurt enkele schitterende buitenplaatsen. Hun omringende gronden raken elkaar hier en daar, waardoor Natuurmonumenten, de huidige eigenaar, er een bijna aaneengesloten park van heeft kunnen maken. Wat een idylle…

In Nooit genoeg onderzoekt de Amerikaanse journaliste Jennifer Breheny Wallace de druk van altijd maar beter, sneller en meer moeten. Lonneke Boons las het boek en bespreekt hoe Wallace met duizenden interviews laat zien welke gevolgen prestatiedruk heeft voor jongeren, ouders en scholen – en wat we daarvan kunnen leren in Nederland.

In AI voor iedereen richt Erdinç Saçan zich – ondersteund door inzichten van vele experts – op de verantwoorde kant van AI. Deze mozaïek van perspectieven laat zien dat het nog altijd de mens is die bepaalt hoe we deze systemen inzetten en inrichten. In haar recensie gaat Annemarie Smits in op de uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd bij het gebruik van AI.

Bob Zeegers wilde een boek schrijven over de dingen die hij in het dagelijks leven meemaakt en die volgens hem toepasbaar zijn in de HR-praktijk. Het moest een persoonlijk boek worden en geen standaard managementboek. Het resultaat: Dit is géén HR.

Oos Kesbeke, bekend van de iconische potten Fijne Tafelzuren, laat in Oos Kesbeke - Augurkenkoning een verrassend kwetsbare kant van zichzelf zien. Marcel Langedijk schetst een indringend portret van de man achter het merk – rauw, eerlijk en vol menselijkheid. Peter Vermeulen las dit bijzondere boek.

Procesregie vraagt niet alleen om structuur en overzicht, maar ook om het vermogen om met onzekerheden om te gaan. In De procesregisseur laten Leon van Hoof en Hans-Peter Westerbeek zien hoe professionals grip kunnen houden op complexe samenwerkingen zonder te vervallen in maakbaarheidsdenken. In zijn recensie gaat Alain Teulings in op de kracht en grenzen van hun benadering.

In Mentor Moves bundelen drie topsporters hun inzichten over mentorschap. Hoewel hun vertrekpunt de sportwereld is, maken ze overtuigend duidelijk dat de lessen ook gelden voor onderwijs, organisaties en bedrijfsleven. Overal waar groei en samenwerking centraal staan, kan mentorschap het verschil maken. Een verfrissend boek met waardevolle inzichten uit theorie en praktijk.

Hoera, de smartphone is jarig. Dertig jaar maar liefst! We kunnen niet meer zonder! Tijd voor wetenschappelijk onderzoek naar de effecten van smartphones op ons leven. Kun je er echt verslaafd aan raken? Is het erg om ’s avonds nog werkmails te beantwoorden? En op het werk privé-appjes? Daantje Derks, hoogleraar aan de Erasmus, deed onderzoek en verslag in Altijd aan.

In ‘Creatieve vuurkracht’ onderzoekt Elleke van Gelder hoe organisaties met lef en verbeeldingskracht kunnen breken met behoudend conservatisme. Het boek biedt praktische handvatten, inspirerende casussen en een frisse kijk op complexe vraagstukken. In zijn recensie deelt Louis Thörig zijn bevindingen.

Het boek De procesregisseur – Handboek voor procesregie van Leon van Hoof en Hans-Peter Westerbeek verkent hoe ideeën uitgroeien tot processen en welke rol de procesregisseur daarbij speelt. Het mist soms diepgang, maar biedt inzicht in aanpakken, methoden en valkuilen, schrijft Hans de Witte-van Mierlé.

Denken had de afgelopen jaren een slechte naam in de wereld van persoonlijke ontwikkeling – voelen leek de enige weg. Maar in haar nieuwe boek Even tussen mij en mij laat Elke Wiss zien dat denken juist een krachtig instrument is voor zelfonderzoek en groei. Ward Grootens las het boek en ontdekte hoe speels, praktisch en diepgaand Wiss lezers leert om hun eigen gedachten te onderzoeken.

Met Je bent niet de baas, maar je moet er wel iets mee laten Marije van de Berg en Nico Groen zien hoe we het gemeenschappelijke opnieuw kunnen organiseren. Geen stappenplan, maar een bevrijdend pleidooi om macht terug te pakken en samen verantwoordelijkheid te nemen. 

In Grip op groepsdynamiek laat Jan de Vuijst zien hoe processen onder de oppervlakte vaak bepalender zijn dan afspraken en procedures. Met theorie én praktijkvoorbeelden biedt hij begeleiders en leiders handvatten om beter met teams om te gaan.

Spotify begon ooit als redder van de muziekindustrie, maar groeide uit tot een datamachine die muziek reduceert tot behang en artiesten nauwelijks laat verdienen. In Mood Machine fileert Liz Pelly de macht van streaming en vraagt ze: wat is muziek ons eigenlijk nog waard?

Als je als beleidsadviseur gaat werken bij een gemeente, beland je in een heel bijzondere wereld. Je krijgt te maken met een enorm aantal stakeholders, en iedere vier jaar bepalen de gemeenteraadsverkiezingen in belangrijke mate jouw werk. Om nieuwe adviseurs wegwijs te maken in deze context, schreef ambtenaar en ervaringsdeskundige Manouk Visser Beleidsmaker bij de gemeente.

In Rust in je hoofd onderzoekt Joseph Jebelli hoe nietsdoen kan bijdragen aan herstel van lichaam en geest. Hij laat zien dat rust geen luxe is, maar een noodzakelijke voorwaarde voor creativiteit, gezondheid en welzijn. In haar recensie gaat Freija van Duijne in op zijn inzichten.

Wat is nog waar in een tijdperk van digitalisering en sociale media? In haar boek De waarheidscrisis onderzoekt Martine Prange hoe post-truth, kritiek en media onze kijk op feiten en waarheid onder druk zetten. Martin van Staveren las het boek en was overdonderd.

Prof. Dr. Zeger van der Wal is wetenschapper, adviseur en trainer op het terrein van publiek leiderschap, goed bestuur en integriteitsmanagement. In zijn essay Uitvoeringsleiderschap gaat hij in op de vraag hoe topbestuurders van uitvoeringsorganisaties beleid in uitvoering vertalen. Welke vaardigheden hebben deze leiders nodig? In haar recensie gaat Annemarie Smits in op deze bijzondere vorm van publiek leiderschap.

Veel coaches herkennen het: ondanks vooruitgang vallen coachees vaak terug in oude patronen. Het boek ‘Coachen vanuit de schematherapie’ laat zien hoe diepgewortelde overtuigingen en automatische reacties dit gedrag sturen, en hoe je die bij de bron kunt aanpakken. In haar recensie deelt dr. Claudia van Mourik haar bevindingen.

In Niet nóg meer technologie stelt René Wieringa de vraag of we echt steeds meer digitale middelen nodig hebben, of juist slimmer gebruik moeten maken van wat er al is. Met herkenbare voorbeelden en een praktisch stappenplan biedt hij een nuchter alternatief. In zijn recensie vertelt Jan Hoogstra erover.