Ik voelde een mix van emoties toen ik Het grote gevecht van Jeroen Smit uit had. Spijt dat ex-CEO Polman niet meer heeft kunnen bereiken bij Unilever en bewondering voor zijn inzet. Trots dat dit Nederlandse bedrijf veel meer doet op duurzaamheidsgebied dan ik wist. Maar ook verontrusting, omdat in dit uitstekende, als een thriller lezende boek, de problemen op wereldniveau gedetailleerd worden beschreven.

In onze boekenkamer stuitte ik onlangs op mijn rijtje poëziealbums. Ik heb niet alleen mijn eigen album nog van rond 1970, maar bezit ook die van mijn moeder (ze had er zelfs twee!) uit eind jaren 30 en dat van mijn oma van rond 1915.

We kennen het allemaal; te veel te doen, te weinig tijd. Niet alleen je inbox is overvol, maar ook je hoofd loopt over van al die dingen die nog moeten. Dat een georganiseerd bureau en een georganiseerd leven je rust kan geven in je hoofd, dat is bekend.

Vaak zitten we op het werk vast in onze eigen patronen. Die zijn zo diep ingesleten dat we niet meer over de rand kunnen kijken om naar alternatieve oplossingen te zoeken.

In 1962 krijgt Philips een Amerikaans stukje gebakken zand in handen: een chip. Op dat moment maken ze zelf ook chips, maar déze chip is volledig machinaal gemaakt. In 1967 produceren ze het prototype van de beste chip-makende machine van die tijd. Ze krijgen de machine echter niet productierijp, en de niet-renderende chipmachinemakers worden uiteindelijk in 1984 in een joint venture gestopt: ASML.

Innovatie gaat vooral om de juiste mindset, dat is het centrale motto van DARE. Dit managementboek zit bomvol praktische inzichten hoe je kunt komen tot betere innovatie.

Een tweetal psychologen c.q. coaches die hun krachten bundelen en hun kennis verdubbelen. Dat moet haast wel iets moois opleveren. Dat deed het eerder en dat doet het nu weer.

We hebben steeds minder energie voor ons werk. Slechts 12% van de beroepsbevolking werkt met positieve energie, presteert meer dan gemiddeld en wekt goed samen met anderen.

De complete werken van Shakespeare is het enige boek in mijn boekenkast dat dikker is dan het onderwerp van deze recensie, de Canon van HRM. Beide boeken zijn inmiddels onmisbaar geworden in mijn werk als trainer en docent.

Wat maakt iemand een leider? Mag je jezelf uitroepen tot leider? Wat kunnen we leren van leiderschap door de eeuwen heen, en hebben mensen altijd een leider nodig? Is leiderschap aan te leren? Wat zijn leiderschapskwaliteiten?

Op Black Friday 2019 las ik in een boek uit 1928 hoe ik aangezet werd tot het kopen van dingen die ik eigenlijk niet nodig had. De uitvinder van het vak public relations, Edward Bernays, zette de methoden pijnlijk nauwkeurig op papier.

De ingrediënten voor het succesvol veranderen van je organisatie zijn alom bekend: zo komen de criteria visie, leiderschap, planning en communicatie vaak terug. Maar zoals voor meer zaken in het leven geldt ook hier dat veranderen gemakkelijker gezegd is dan gedaan.

Waarom is Red Bull zo populair, terwijl niemand - NIEMAND! - het lekker vindt? Simpel, mensen zijn nou eenmaal irrationeel; we doen niet wat we zeggen en zeggen niet wat we doen. Om succesvol te kunnen zijn in de wereld om ons heen draait het om de onweerstaanbare kracht van marketing: Alchemie.

De wereld verandert in rap tempo en organisaties moeten daarin mee. Hoe pak je dat aan? Je leest het in het boek Kleur bekennen. Rachelle van der Linden en Marco Derksen presenteren daarin drie stappen om je organisatie fundamenteel te vernieuwen.

Op zeer leesbare en vaak grappige wijze wordt in Key Performance Illusies van Coen de Bruijn de manier waarop wij met KPI's omgaan gefileerd. We hebben er te veel, ze zijn niet objectief, zetten niet aan tot actie, en met wat pech worden ze gemanipuleerd. Of ze zijn simpelweg irrelevant.

Storytelling, de weg naar het hart van Joost Schrickx is zijn tweede boek. Eerder schreef de filmmaker, scenarioschrijver, trainer/docent het Basisboek Scenarioschrijven.

Het lijkt op het eerste gezicht met elkaar in tegenspraak. Lachen om logistiek en transport. Maar zoals in elk vakgebied ligt de humor en soms leedvermaak voor het oprapen als je er oog voor hebt.

Het absoluut niet-technische, prettig geschreven boek Datacratisch werken van Daan van Beek gebruikt het bandenplakvoorbeeld om single, double en triple loop leren uit te leggen.

Leren in organisaties verandert. Het is bijvoorbeeld niet langer het exclusieve domein van opleidingsfunctionarissen op de afdeling HRM of P&O. Ook leidinggevenden hebben tegenwoordig een belangrijke verantwoordelijkheid als het om het leren van medewerkers gaat.

Christine Karman laat met Agile zoals het bedoeld is - slagvaardig werken (zonder de bureaucratische rompslomp) zien dat het klakkeloos volgen van de Scrum guide zoals dat door puristen gepropageerd wordt kan ontaarden in bureaucratisch geneuzel. Aan de hand van haar eigen praktijkvoorbeelden krijgen we een beeld hoe zij agile werken ziet en toepast.