Wat een bijzondere verteller. Dat is de eerste indruk van Corruptie - Handel in macht en invloed. Michel van Hulten heb ik ooit ontmoet in Botswana. Hij vertelde toen een anekdote over zijn tijd in de ‘Coalition for Africa’.

Ik ben een fan van Kus de Visie Wakker. En ik was het er stiekem niet helemaal mee eens dat Leidinggeven aan Professionals? Niet doen! Managementboek van het Jaar 2008 is geworden. Totdat ik het las. Ik blijf fan van Geelhoed c.s., maar dit boek is de zeer terechte winnaar. Want Weggeman is er in geslaagd om een zeer leesbaar, leuk, aantrekkelijk, prikkelend boek te schrijven.

Toen ik halverwege dit boek was wilde ik graag (voor mezelf) de vraag beantwoorden wat dit nu eigenlijk voor een boek is. Is het een ideeënboek over ondernemen? Is het een samenvattend verhaal van een studie die de twee schrijvers als partner en oprichter van een adviesbureau hebben uitgevoerd? Of is het toch vooral een aanmoediging voor beginnende ondernemers om juist nu te beginnen met ondernemen. En dan veel te leren van anderen.

Wat moet de manager van vandaag met de eeuwenoude regel van Benedictus? Een monnik uit lang vervlogen tijden die het een goed idee vond om op te schrijven op welke manier monniken in een klooster beter met elkaar konden samenleven.

Mijn eerste reactie op het vluchtig bekijken van dit nieuwe boek over Scrum was: ‘het zal wel weer zo’n standaardboekje zijn waarin opnieuw uitvoerig wordt uitgelegd hoe Scrum werkt, maar dat kennen we wel’. Op de flaptekst stonden nog wel wat intrigerende vragen over hoe je Scrum eigenlijk moest verkopen maar toch…

Het is alweer een tijd geleden dat ik de oprichter van Pentascope, Engbert Breuker, in levende lijve bij een 'performance' mocht aanschouwen. Op uitnodiging van een bedrijvennetwerk gaf hij zijn visie op wat er goed was aan bedrijvigheid en vooral waar er nog verbetering mogelijk was. 

In een recente discussie met een managementteam van een geheel op één marktsegment gespecialiseerd bedrijf, stelde een van de managers dat hun bedrijf in niets te vergelijken was met andere bedrijven. Niemand anders kon tippen aan hun servicegraad en flexibiliteit en alleen in hun (kleine) marktsegment speelde tijd zo'n cruciale rol. Zij konden het zich echt niet veroorloven te laat te komen, hun product en hun klanten konden dat echt niet verdragen. Dat was de belangrijkste reden om een verhouding mens/machinefunctie van 1:3 te handhaven, terwijl deze indicator in aanverwante branches tussen 1:20 en 1:30 ligt. Dat zij desondanks toch voldoende winst maken (en zelfs groeien!) heeft dus vooral te maken met voldoende marges. Deze discussie is mijns inziens een voorbeeld van een gesprek waarbij de deelnemers geen enkele kennis hebben van 'Lean Six Sigma'. Ik denk er dan ook ernstig over om deze heren een training in deze kwaliteitsmethodologie aan te bieden, in combinatie met het gelijknamige boek van Mike George, Dave Rowlands en Bill Kastle.

Een recensie schrijven over een boek van slechts 96 pagina's, met harde kaft waardoor het belangrijk lijkt, waarvan de titel in het Engels is en gelijk is aan de website van het bedrijf waar beide schrijvers aan verbonden zijn, is niet eenvoudig. Op deze website wordt bijzonder duidelijk dat het 'product' Management Drives van de hand van Hans Versnel en Hans Koppenol te koop is, en wel voor consultants, trainers en andere belangstellenden. Is dit boek dan uitgegeven voor marketingdoeleinden? Of is het echt uitgegeven om kennis te vermeerderen bij de lezer?

Eigenlijk zou ik dit boek niet moeten aanprijzen. Gedoe is immers de reden van mijn bestaan. Want zoals ook in het boek wordt aangetoond, is de angst voor gedoe de reden voor veel managers om de hulp van management consultants en organisatie-adviseurs in te roepen om gedoe te voorkomen.

Vijftien wetten van de macht, zit de wereld daar nu op te wachten? Die vraag stelde ik mij nog voordat ik het boek had gelezen en in een bijlage de vijftien wetten uitgeschreven zag. En nu ik het gelezen heb ben ik een wijzer mens geworden. Met nog meer argumenten om nog vaker uit te gaan van wederzijds open overleg. ' De logica van de macht' is dus meer dan geslaagd, het overtuigd.

Een van leukste dingen die je kan overkomen als recensent is een boek toegestuurd krijgen, er niets van verwachten en dan blij verrast worden. Dat gebeurde met dit boek. Het is een slim boek. Niet slim in de betekenis van boerenslimheid of de slimheid van de vos. Meer slim in de betekenis van intelligent, verrassend, aardig en onverwacht. 'De duurzame arbeidsorganisatie' is heel specifiek. De titel vertelt waar het over gaat en dat is het. Geen opsmuk. Het is een boek over de duurzame arbeidsorganisatie. Wat, hoe, waarom en op welke manier kunnen we die het beste bereiken. Wat zijn de voorwaarden en vooral wat kan er fout gaan in ons streven naar die duurzame arbeidsorganisatie. In een tijd waarin er veel te doen is om duurzaam ondernemen, met respect omgaan met elkaar, plezierig samenwerken en doelgerichtheid is het een duidelijk boek over hoe je dat nu kunt realiseren. Specifiek op je doel af gaan.

Een projectmanager heeft geen tijd. En daarom is een praktisch boek over communiceren wel zo praktisch. 'Als de projectmanager gaat communiceren' is niet te lang, niet te dik, zo'n kleine 120 pagina's. De laatste vier pagina's zijn ook nog eens op zo'n manier gemaakt dat ze uitgeknipt een nog kleiner boekje (creditcardformaat) vormen waarin de belangrijkste concepten worden samengevat. Kortom uiterst praktisch.

Een designboek is vaak een cadeautje. Het is niet direct duidelijk welk doel het boek heeft en waarom Inc-21 (een reclame bureau) het heeft geproduceerd. Het lijkt erop dat het boek zoveel wil zeggen als: geachte mede-marketeers, ga ook eens aan de slag met Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO). Maar als je geen marketeer bent, maar wel geïnteresseerd in MVO, heb je er dan wat aan?

Ik las laatst een betoog van iemand die stelde dat zij zich mateloos ergerde aan recensenten die een boek neersabelden in een artikel van 500 woorden na het een keer gelezen te hebben terwijl de schrijver er meestal jaren aan heeft gewerkt. Ali B zou zeggen: respect! Ik heb respect voor dit boek. Aan veel stukken kun je zien dat er hard aan is gewerkt. De schrijvers hebben als collectief een hoeveelheid kennis verzameld waar je U tegen zegt. En alles draait om die ene centrale vraag: hoe zorgen we dat een organisatie zich verder ontwikkeld? Door als organisatie te leren en hoe kan dat dan? Of door de mensen te laten leren en wat heb je daar dan aan en hoe beklijft het.

Als je erg betrokken bent bij een bepaald onderwerp dan wil je er meer en meer van weten. En als je dan een boek leest dat echt oppervlakkig is en veel onderwerpen aanraakt met de lichtvoetigheid van een lieveheersbeestje, dan is mijn eerste reactie dat ik teleurgesteld ben. Het bovenstaande' overkwam mij bij het boek 'Coachen met meerwaarde' van C.H. Spruijt. 

De vraag die mij bij het lezen van dit boek het meeste heeft beziggehouden is: mag je een boek ook 'onleesbaar' verklaren. Zoiets als een woning die nog in stand blijft door de krakkemikkige muren en dito fundament waar dan een ambtenaar van bouw en woningtoezicht een bordje opspijkert met 'onbewoonbaar verklaarde woning'. Je bent dan soms geneigd te denken: Pak even een paar spullen en ga lekker klussen. En maak er wat moois van. Want de plek is goed, de oppervlakte prima en al met al is er best wat van te maken.

Van een wel heel onverwachte persoon kreeg ik het advies om het boek van John Kotter eens te lezen. Van mijn dominee. Dat is niet direct iemand van wie je veel veranderingen verwacht. Toch heeft hij een kerk veranderd. Nu zijn er in zijn kerk wèl heel veel leiders nodig. En blijven ze groeien en veranderen. Met empowerment en visie ontwikkelen, met bouwen en vertellen, met vieren en verankeren. Ik zie de resultaten en help graag mee. En daarom vertrouw ik erop dat ik u een goed advies geef als ik dit boek ook aanbeveel.