'Het schrijven van een betoog zou (...) beschouwd kunnen worden als een poging om een verschil van mening uit de wereld te helpen' schrijven Willem Koetsenruijter en Pauline Slot in 'Schrijven van betogen'. Het dunne boekje is een uitermate heldere en degelijke handleiding voor het opstellen van argumentatieve teksten. Zo'n handleiding lijkt me bijzonder nuttig: iedere weloverwogen poging om een meningsverschil de wereld uit te helpen is meer dan welkom.

Dat wordt een hele opgave: een pakkende recensie schrijven van 'Check je webtekst' van Eric Tiggeler. Dat heeft niets te maken met de inhoud van het boekje. Daar is namelijk niets mis mee. Het heeft alles te maken met u, lezer van deze webtekst. U bent ongeduldig. En lastig. Als mijn eerste zin niet pakkend genoeg was geweest, was u zelfs niet tot hier gekomen.

'Over de hersenen in het dagelijks leven' is de ondertitel van 'Meisjes zijn niet bèta-dom', het meest recente boek van Marianne Joëls. De Utrechtse hoogleraar neurowetenschappen behandelt daarin op heldere wijze wat er in onze hersenen gebeurt als we ons aanpassen aan het meerderheidsstandpunt en waarom gebouwen kleiner lijken als je zelf gegroeid bent. Een lezenswaardig boek voor wie geïnteresseerd is in de stuurbaarheid en oorsprong van gedrag en de werking van onze grijze cellen.

'Het is de straattaal van het management... De alledaagsheid ervan verhult de ware bedoeling: afhouden, klein houden, stilhouden.' Zo omschrijft Paul Verburgt in 'Bazenbargoens' zijn onderwerp. Dat klinkt zwaar, moeilijk en bedreigend, maar dat is het niet. Het dunne boekje is een helder en bijzonder vermakelijk pareltje. Aan de hand van twintig zeer herkenbare uitspraken als 'Hoe vind je zelf dat het gaat?' toont Verburgt aan dat taal een makkelijk wapen is in de handen van luie of juist overijverige managers.