Bij innoveren gaat het vaak mis. Maar wat zijn dan wel de bepalende factoren voor succesvol innoveren? Het boodschappenlijstje dat Klaas Koops in zijn boek Innoveren kan beter heeft opgeschreven, ziet er als volgt uit: urgentie, leiderschap, aard, praxiscultuur, integraliteit, prototypen, consolidatie, succes. En het is niet één van de acht, maar voor succesvol innoverend gedrag moet je alle acht factoren afvinken.

Er zijn al heel veel boeken over presenteren geschreven. Met Professioneel presenteren komt er nog eentje bij. Maar in tegenstelling tot veel soortgelijke boeken over dit onderwerp is dit een boek waarop veel mensen misschien wel zitten te wachten. De meester himself (Obama) wordt namelijk volledig geanalyseerd. Hoe dat hij dat nou? Waarom beklijven zijn speeches zo? Het wordt ragfijn uitgelegd.

De kredietcrisis zorgt voor veel baanonzekerheid in Nederland. Moet je nu als werknemer blijven zitten waar je zit, of moet je ondanks alle economische onzekerheden toch op zoek gaan naar je ultieme droom? Dat laatste bepleit Huub van Zwieten in zijn inspiratieroman Marijn is klaar met werken!

Bijna dertig jaar lang verzamelde Evert van Wijk als communicatiedeskundige tips en trucs over hoe je je als geïnterviewde moet gedragen in de wereld van de media. Zonde om voor mezelf te houden, concludeerde hij en bracht het samen in het boek: Mediagenie(k), met als sprekende ondertitel ‘Presenteren, debatteren en omgaan met de pers’.

Natuurlijk werkt u resultaatgericht. Toch? Of behoort u tot het leger leiders dat resultaatgerichtheid vooral met de mond belijdt? De kans is groot dat het laatste het geval is, want volgens de auteur van Resultaatgericht werken, managen en organiseren, Wim Kweekel, is het droevig gestemd met performance management. Mocht u het niet weten. Ja, resultaatgericht werken is hetzelfde als performance management, alleen klinkt dat laatste hipper en belangrijker.

Te weinig ondernemerschap en leiderschap, geen inspirerende toekomstvisie, te weinig samenwerking, een onderschatting van de waarde van de creativiteit voor het innovatieproces, te beperkte inzet van it en een te laag vermogen om de laatste stap naar de markt te zetten. Toch is het niet één en al somberheid dat Rob de Graaf, Ton Langeler en Patrick van der Duin neerzetten in hun boek Innovatie uit de polder. Ze bieden ook oplossingen: ‘Een Ministerie van Innovatie.’

Wederom een boek over vergaderen? Zeker. Ook De jacht op de vergadertijger van Guido Camps en Ilona Eichhorn handelt over hoe vergaderingen weer nuttig en leuk te maken zijn. Maar misschien kan dit boekje, anders dan andere boeken, wel voor een kleine hype gaan zorgen.

LinkedIn. Wat moet je ermee vragen veel mensen zich af. Je accepteert gemakshalve de invitaties, maar tot serieuze business leidt het zelden. Daar ga je toch anders over denken, na het lezen van het boek Hoe LinkedIn nu ECHT gebruiken. Achterover hangen is niet genoeg, leert auteur Jan Vermeiren.

Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker, vertelt ons de Belastingdienst. Hans Vermaak vertelt ons in zijn boek Plezier beleven aan taaie vraagstukken feitelijk precies het omgekeerde: makkelijker kunnen we het niet maken, wel leuker.

Op zoek naar de ware ik. Zo zou je een hele stroom aan managementboeken die momenteel verschijnen, kunnen samenvatten. Nogal wat managementauteurs grijpen de gekte in de wereld aan om tot reflectie te komen. Zijn we met z’n allen verdwaald? Moeten we weer weg van de aandeelhoudersbenadering? De ene auteur slaagt beter in zijn missie dan de ander. Nooit meer sjoemelen van Rob Fijlstra en Harry Wullings is een positieve variant.

Psycholoog Jeffrey Wijnberg wordt beschouwd als grondlegger van de provocatieve therapie in Nederland. Tevens is hij wekelijks columnist voor De Telegraaf, maakte hij een TV- programma met Angela Groothuizen en is auteur van diverse boeken, waaronder zijn laatste werk: Verborgen agenda’s, met als ondertitel: ‘waarom mensen niet doen wat ze zeggen en niet zeggen wat ze doen’.

Het boek De kracht van mensen van Roland Hameeteman is het levende bewijs dat goede managementboeken geen dikke pillen hoeven te zijn die vol staan met literatuurverwijzingen. Dit boek doet het met krap honderd luchtig opgemaakte pagina’s en één pagina fotoverwijzing. En toch beklijft de inhoud.

Mensen in organisaties gaan taaie vraagstukken graag uit de weg. Die zijn toch niet te hanteren, zo luidt het adagium. Onterecht, concludeert Hans Vermaak in zijn nieuwste boek Plezier beleven aan taaie vraagstukken dat begin juni verschijnt. Juist taaie vraagstukken gaan over de kernprocessen van een organisatie. En zijn dus belangrijk. Maar ook complex. De truc is om de complexiteit vooral te handhaven, maar de taaiheid eraf te halen, stelt Vermaak.

Een ezel stoot zich in het algemeen niet twee maal aan dezelfde steen. Bij de overheid stoot men zich bij veranderprocessen keer op keer aan dezelfde steen. Veranderen gaat keer op keer mis. Dus bij de overheid geen ezels, zoals de gelijknamige titel van het boek van Dirk-Jan de Bruijn luidt. De overheid is dommer dan die ezel.

Wat is dat toch met HR? Waarom stelt deze beroepsgroep zich toch zo vaak op als Calimero. Als onbegrepen en niet gewaardeerde discipline uit het bedrijfsleven? ‘Zij zijn groot en ik is klein.’ Het boek Wezenlijk werken aan HR-processen helpt de zoekende HR-doelgroep volwassen te worden.

Als volleerd bioloog doet massapsycholoog en mediadeskundige Jaap van Ginneken in zijn nieuwste boekje De kracht van de zwerm uit de doeken. In analogie van het dierenrijk zegt hij dat we met z’n allen midden in de ‘zwerm der zwermen’ zitten. Het wereldwijde web 2.0. Het biedt ons eindeloze nieuwe mogelijkheden tot zelforganisatie.

Hoe krijg je mensen in organisaties in beweging? Creatieve sessies kunnen daarbij helpen. Er zijn daarvoor talloze werkvormen beschikbaar. Rozemarijn Dols en Josine Gouwens hebben deze en eigen werkvormen samengeraapt en gebundeld in het boek: 50 werkvormen voor creatieve sessies. Ondertitel: een schatkist vol ideeën voor bijeenkomsten met resultaat.

Vlak voor de kredietcrisis huurden managers nog massaal consultants in om een klus te klaren. Cees Min komt inmiddels nogal wat managers tegen die - al dan niet gedwongen - thuis zitten en juist nu de stap naar consultancy willen maken. Dat is gek, constateert Min. Waarom hebben ze dan zelf in hun eigen bedrijf destijds niet de consultant gespeeld? Zijn boek Bye bye consultant is dan ook een pleidooi om vooral zelf - intern in de organisatie - te veranderen. En zeg dus maar dag met je handje tegen de externe consultant.

Je hebt altijd stromingen of scholen. Je behoort tot de een of de ander. Bij coachen is dat niet anders. Je hoort bij de klassieke of bij de provocatieve school. Er zijn mixvormen, maar vaak is het toch een soort basiskeuze. De provocatieve school maakt de laatste tijd opgang, getuige het nieuwe boek Lachen met Lef, Provocatief Coachen in Woord en Beeld. Maar is iedereen wel gediend van provocerend coachen?

Het huidige kabinet is vooral blauw en oranje. Gericht op beheersen en scoren. Maar het zou in deze tijd van crisis best wat meer geel kunnen gebruiken. Die conclusie kun je trekken op basis van het boek Drijfveren in de praktijk.