Het fraai uitgegeven boek 'Modellen van C' dat in zeer heldere taal is beschreven, biedt de lezer 62 verrassende modellen op het gebied van strategische communicatie. Noël Slangen, directeur van het Belgische adviesbureau 'Groep C', biedt de lezer veel achtergrondinformatie en tips. De boodschap om goed te kunnen communiceren, kan niet voldoende benadrukt worden in een maatschappij waarin mensen per dag meer dan 1500 informatieprikkels krijgen. Het boek is bedoeld voor managers en decision makers die niet zo vertrouwd zijn met het vakgebied van strategische communicatie.

Soms vragen mensen je of je ook 'positieve' voorbeelden kent op het gebied van veranderen. Die lijken namelijk met een lampje gezocht te moeten worden. De verandercasus van het UWV die centraal staat in het boek 'Van loyaliteit naar mobiliteit' van Vittorio Busato, lijkt zo'n positief voorbeeld te zijn.

René ten Bos, Campbell Jones en Martin Parker zetten zich in hun boek 'Het einde van de bedrijfsethiek' af tegen de huidige vorm van de bedrijfsethiek. Deze zou één grote leugen zijn en pijnlijke vragen achterwege laten, en daardoor verzanden in allerlei compromissen. Aan de hand van de opvattingen van diverse filosofen wordt de lezer meegenomen in een boeiende uiteenzetting ter beantwoording van de vraag wat de waarde dan wèl zou kunnen zijn van bedrijfsethiek. De auteurs zien namelijk een heel grote rol weggelegd voor deze discipline die mensen kan helpen bij het gericht zijn op de ander. Om dat te realiseren moeten organisaties ophouden ethiek te degraderen tot het opstellen en het naleven van allerlei regels.

Vaak maken we ons druk over dingen die kúnnen gebeuren, en even vaak doen we dat in negatieve zin. Allerlei 'worst case scenario's' spoken dagelijks door onze hoofden. We lijken een bijna natuurlijke voorkeur te hebben om te kijken naar dat 'halflege glas'. 

'Het Doel' van Eliyahu Goldratt is het bekendste boek waarin de schrijver zijn Theory of Constraints (theorie van beperkingen) uit de doeken doet. In romanvorm wordt de lezer meegenomen in het zoekproces van de hoofdpersoon om zijn productiebedrijf van een naderende sluiting te behoeden. 

Wie zelf het vak van trainer uitoefent, staat meestal niet zo stil bij de wijze waarop het resultaat tot stand gekomen is. Het gaat doorgaans om impliciete kennis en vaardigheden. Een buitenstaander kan de trainer weliswaar observeren, maar dan nog heeft hij 'het kunstje' niet in de vingers. Training is een vak. Maar waar bestaat het uit en is het te leren? In het zeer overzichtelijke en laagdrempelige boek 'Het geheim van de trainer' wordt de lezer door twee ervaren vakgenoten, Lianne Kaufman en Janneke Ploegmakers, ingewijd in de geheimen die dit mooie vak te bieden heeft. 

De ondertitel van dit boek luidt: 'Op weg naar performanceverbetering' geeft goed weer vanuit welke invalshoek de auteurs naar opleiden en trainen kijken. Overduin en Arets stellen dat trainingen die niet resultaatgericht en meetbaar zijn, geen oplossing bieden voor het vermeende organisatieprobleem. Training is dus niet altijd de juiste interventie omdat niet alle problemen trainingsproblemen zijn.

'Duurzaam veranderen' gaat over vier dominante veranderbenaderingen en de bijbehorende afwegingen die gemaakt kunnen worden om tot een verantwoorde keuze te komen. De auteurs hebben geen duidelijke voorkeur voor de een of andere benadering maar houden de lezers juist voor dat het vooral gaat om weten wanneer welke benadering te kiezen. 

'De taal van verandering' is oorspronkelijk een proefschrift dat later herschreven is tot praktijkboek. Het 400 pagina tellende boek is zeer lezenswaardig en boeit van het begin tot eind. Het boek biedt niet alleen een uitstekend overzicht van de diverse veranderstromingen, het maakt tevens inzichtelijk hoe veranderingen in de praktijk verlopen aan de hand van uitgebreid beschreven casussen.

In 'De leiderschapspil' wordt geïllustreerd dat instantoplossingen en zogenaamde quick fixes niet werken, hoe verleidelijk ze er ook worden gepresenteerd. Het boekje is een stevige knipoog naar het Amerikaanse businessmodel en lijkt te flirten met het meer behoudende Europese Rijnlandmodel. Door middel van een luchtige metafoor wordt het spanningsveld tussen korte en lange termijn goed weergegeven. Het werd tijd dat daar eens een toegankelijk boekje over verscheen.

Een nieuw fenomeen in managementland lijkt in aantocht: 'goed volgerschap'. Na vele decennia lang de blik gericht te hebben op managers, stellen de auteurs voor om het perspectief wat te wijzigen: van manager naar volger. De gedachte hierachter is eenvoudig: er zijn meer volgers dan leiders. Desondanks is er altijd veel meer aandacht geweest in de literatuur voor leiderschap. Informatie over volgen zou nauwelijks voorhanden zijn. 'De kunst van het volgen' voorziet in deze leemte.

Robert Quinn zet de ingezette lijn van zijn meesterwerken 'Diepgaande verandering' en 'Verander de wereld' voort en komt nu met een vervolg dat een als praktisch boek bedoeld is. Ervaringen van mensen die een diepgaande verandering hebben doorgemaakt worden beschreven. 

Wie het inmiddels niet meer ziet zitten met de traditionele opvattingen over veranderen, kan zijn hart ophalen in 'Gedoe komt er toch'. Op een luchtige maar tevens duidelijke manier wordt beschreven wat er mis is met de op de klassieke leest geschoeide manier van veranderen. 

'Volle kracht vooruit!' is een vlot geschreven verhaal waarbij de hoofdpersoon op zoek is naar de visie en het doel in het leven. De vraag waarom er een boek geschreven moet worden over een dergelijk 'uitgekauwd' thema beantwoordt Blanchard met de opmerking dat 'minder dan tien procent van de organisaties die zij bezochten beschikte over een duidelijke doelstelling, een aantal samenhangende waarden of een beeld van de toekomst.' 

Het verhaal van Spencer Johnson (het verhaal is opgedragen aan Blanchard) is een fraaie metafoor voor de wijze waarop mensen veranderingen ervaren. Alle ingrediënten die een verandering toebehoren, worden in het kaasverhaal zeer herkenbaar beschreven. 'Wie heeft mijn kaas gepikt' beschrijft de primaire reactie van mensen om zich af te zetten tegen de verandering en de stappen die gezet moeten worden om weer verder te kunnen gaan.

Verkocht zal 'Zeven eigenschappen die jou succesvol maken' wel worden, maar ook gelezen? Of beter: ook toegepast? Zitten tieners op een dergelijk boek te wachten? De jeugd van tegenwoordig zou immers nauwelijks lezen en in de ban zijn van computergames en chatten.

'Verse vis!' is een verhaal waarin de lezer de schrijfstijl van Blanchard herkent. Dat is niet onlogisch want de auteur is partner bij de Blanchard Company. Zoals vaker met dit soort boeken geldt: de een verafschuwt ze omdat er geen theoretische onderbouwing in zou staan en het gebaseerd is op een flinterdun verhaal. Terwijl de ander juist de mogelijkheden ziet die het boek voor de eigen organisatie kan betekenen, zoals bij voorbeeld het helder over het voetlicht kunnen brengen van een duidelijke boodschap. Desondanks zal menig lezer na het lezen van dit boek een gevoel kunnen overhouden dat 'Verse vis!' 'erg Amerikaans' en 'ietwat overdreven' is. Wie daar mee kan leven kan dit boek als inspiratiebron gebruiken voor het opdoen van ideeën met betrekking tot het vasthouden van veranderingen.

Een boek dat zoveel kritiek heeft op de huidige MBA-opleidingswereld, notabene opgetekend door een insider, zal natuurlijk heel wat stof doen opwaaien. In 'Managers not MBA's', snijdt Henry Mintzberg het thema van (effectief) management aan in relatie tot MBA's. Dat deed hij al eerder in onder meer 'Mintzberg over Management' maar in zijn huidige boek komt de MBA-opleiding meer centraal te staan. 

De timing van dit boek had niet beter gekund. In een periode waarin de Nederlandse regering de oplossing gevonden meent te hebben om de (kennis)economie uit het slop te halen met meer, langer en harder te werken, trakteert Kalff de lezer op andere perspectieven. We zouden ons niet langer moeten richten op het Amerikaanse business model maar dienen het Europese bedrijfsmodel in ere te herstellen. 

Zegt u eens eerlijk: wie van u heeft geleerd hoe hij zijn informatie moet ordenen? En wie werkt er zo geordend dat hij een 'leeg hoofd' heeft en geen stress over zichzelf afroept? Als u deze vragen als 'interessant' bestempelt dan is 'Getting things done' een nuttig en behulpzaam boek. David Allen gaat hierin uitgebreid in op de vraag hoe wij productiever en met minder stress kunnen werken.