Als socioloog denk ik wel eens: was ik maar een econoom! Economen zijn een stuk invloedrijker, kunnen beter rekenen en winnen bovendien Nobelprijzen. Wie op 26 mei 2008 de oratie bijwoonde van Bas Jacobs als hoogleraar economie en overheidsfinanciën aan de Erasmus Universiteit, kon politici tegen het lijf lopen uit het gehele links-rechts spectrum, van Wouter Bos tot Mark Rutte en alles er tussen in. Het boek De prijs van gelijkheid, een uitgebreide versie van deze oratie, bevat tal van intimiderende wiskundige formules die ik net als Jacobs’ moeder nog het meest op spijkerschrift vind lijken.

Oeps. Dat was even schrikken! Ik dacht altijd van mezelf dat ik een weldenkend mens was. U kent ze wel, van die typetjes die heel bewust bezig zijn met hun werk. Dat beeld ligt aan gruzelementen na het lezen van het boek Het slimme onbewuste van Ap Dijksterhuis.

Onlangs las ik een interessant artikel van Frans Verhagen (in Intermediair) die zijn visie gaf op de internetstrategie van Barack Obama. De campagne van deze presidentskandidaat zet het internet in met drie verschillende doelen: hulp bij het organiseren van supporters, geld binnenhalen en ‘het vertellen van het campagneverhaal’. En Obama doet dit vooralsnog met verve.

De rijksoverheid is bezig met vernieuwing. Doelstellingen zijn neergelegd in een nota, er is een programma gestart en een topambtenaar moet alles in goede banen leiden. Het doet me denken aan een traject bij de overheid enkele jaren terug. De modekreet was toen ‘synergie’.

Iedere dag kan ik me wel een keer verbazen over de kwaliteit van onderzoeken die de vaderlandse pers klakkeloos de wereld inslingert. Nu is de zomertijd meestal komkommertijd en is het dan altijd wat erger, maar je moet er toch niet aan denken dat wat u en ik horen en zien slechts het topje van de ijsberg is en dat er dus nog veel meer onzinnig onderzoek in directiekamers en op bureaus rondzwerft.

De laatste tijd word je bedolven onder artikelen over arbeidsparticipatie van vrouwen in de top van het bedrijfsleven en het publieke domein. Een goede zaak, net wat u zegt. Met toenemende verbazing merk ik echter dat de hele discussie over dit onderwerp meestal gepaard gaat met een grove versimpeling van het probleem.

‘In elke groep zitten een paar klootzakken, die moet je er dus uitgooien. En weet je wat er nou gebeurt als je ze eruit hebt gegooid? Dan zitten er ineens weer twee nieuwe klootzakken bij!’ Aldus een gerenommeerde voetbalcoach voor een zaal vol verzekeringsmanagers. Sportcoaches en bedrijfsleven lijken elkaar gevonden te hebben. De zoveelste vluchtige wind of is er sprake van een heuse match?

Mensen in andere landen hebben andere gewoonten dan thuis. Daar hebben we in onze vakanties vaak plezier om. Andere culturen zijn vaak een bron van verbazing. Soms leiden die tot onhandigheid maar bijna altijd dragen cultuurconfrontaties bij aan nieuwe inzichten.

Het Europees kampioenschap voetbal is nog niet afgelopen, of het volgende mega sportevenement staat op punt om te beginnen: de Olympische Spelen in Beijing. Welke mogelijkheden biedt dit evenement tot profilering voor het bedrijfsleven?