Hoewel het percentage vrouwen in de toplagen van het bedrijfsleven en bij de overheid nog maar mondjesmaat stijgt, wordt de discussie over genderdiversiteit inmiddels intenser gevoerd dan ooit tevoren. Helaas hoor je minder over het beleid ten opzichte van andere vormen van diversiteit.

Onze nieuwe premier is een groot voorstander van meer directe contacten tussen ambtenaren en Kamerleden, als het initiatief tenminste maar van de volksvertegenwoordigers komt. De regels daarvoor - destijds opgesteld door premier Kok - zijn nu veel te strikt. Mark Rutte pleit terecht voor 'een ontspannen contact tussen ambtenaren en de Tweede Kamer’.

De overgang naar een nieuw jaar is altijd het moment bij uitstek om goede voornemens te maken. Klokslag twaalf uur was het zover. Toen werd plechtig de laatste sigaret gedoofd, de laatste snack genuttigd en ten overstaan van intimi beloofd om het wat rustiger aan te doen. Hoe mooi het allemaal ook klonk, afgaande op de statistieken is er sindsdien weinig gebeurd. De meeste voornemens zijn een paar weken alweer in de ijskast gezet. Het tonen van goede wil blijkt niet voldoende. Maar wat moeten we dan wél doen?

In China en India lopen zij met honderden miljoenen in het wild rond: mensen die vanuit een positieve grondhouding uitmuntend presteren. In onze contreien is dat duidelijk minder. Maar ook wij ontkomen niet aan de stille kracht van positiviteit.

'Om tot goed beleid te komen moeten ambtenaren de problemen kennen waar mensen mee worstelen. Toch hebben ambtenaren moeite om de plek der moeite te betreden. Zijn ambtenaren angsthazen?

De Nederlandse export doet hard zijn best om ons land uit het zompige moeras van de crisis te trekken. Naast de traditionele exportsuccessen als kazen, tulpen en lithografiemachines doet Nederland tegenwoordig ook leuk mee in de export van lingerie.

Het klinkt vreemd in deze tijden, maar het World Wide Web wordt steeds minder belangrijk. Het Internet an sich als infrastructuur wordt wel meer gebruikt dan ooit tevoren, maar het is opvallend te zien dat het open surfen over het web stagneert en dat de groei in gebruik van het internet als informatie en communicatiekanaal met name zit binnen de afgeschermde omgeving van zogeheten ‘apps’.

Opstelten kondigt de vorming van de nationale politie aan als een aanval op de bureaucratie. Die operatie gaat er voor zorgen dat er meer ‘blauw op straat’ komt. Hoe het een tot het ander leidt, blijft verborgen in slaapsussend gebrom. Een stoere ingreep die vooral voor de bühne gedaan wordt? Wat drijft leiders om zo met organisaties om te gaan?

Het is alom bekend dat de Nederlandse beroepsbevolking snel aan het vergrijzen is. Dat er in heel Europa te weinig jongeren bijkomen en er dus een simultane ontgroening plaats vindt, zal ook niemand verbazen.

Franse Rafale-jachtvliegtuigen die wegschieten vanaf een Brits vliegdekschip, het gezamenlijk oppakken van onderhoud van de A-400 transportvliegtuigen, het opzetten van een gemeenschappelijke Frans-Engelse strategie voor het operationeel houden van kernwapens? Nog maar vijf jaar geleden was dit absoluut ondenkbaar!

‘Welcome’, zei de man in het hokje. Ik was net in Damascus geland. In een sombere hal uit de jaren ’50 had ik gedwee mijn paspoort naar hem toegeschoven. ‘Wat zou hij bedoelen?’ Ik moet hem behoorlijk schaapachtig hebben aangekeken, want hij zei het nog maar eens: ‘Welcome sir, welcome to Syria.’

Het kabinet-Rutte wil de huidige politieregio’s samenvoegen tot één nationale politie onder verantwoordelijkheid van de minister van Veiligheid. Welke problemen gaat dat eigenlijk oplossen? Een analyse.

Stelt u zich de volgende situatie eens voor. Een forens spoedt zich dagelijks naar zijn werk. Omdat hij ’s ochtends altijd tijd te kort komt, slaat hij zijn ontbijt over. Hij koopt liever op het station een vers belegd broodje. In de stationshal bevinden zich twee broodjeszaken. Het assortiment van beide zaken is identiek. En ook de rest van de entourage lijkt als twee druppels water op elkaar. Er is slechts één verschil: in de ene zaak staat een vreselijk aardige verkoper achter de toonbank en in de andere zaak een ontzettend chagrijnige verkoper. Bij welke van de twee zaken zou onze hongerige forens het liefst zijn broodje kopen?

Ik verkeerde altijd in de veronderstelling dat ik een vrije wil had. Helaas blijkt dat een verzinsel van de kwebbeldoos in mijn hoofd. Mijn hersenen laten zich het beste vergelijken met een kikkerbrein.

Recessies heb je in allerlei vormen en hoedanigheden. Wanneer we inzoomen op de gevolgen voor de arbeidsmarkt en het daarin acterende talent, zijn de consequenties meestal voorspelbaar.

Natuurlijk is iedereen tegen bureaucratie. Regels zijn immers voor vlegels! Maar desondanks stapelen de regels en procedures zich op tot een bijna niet meer werkbaar systeem. We hebben het zo ingewikkeld gemaakt dat bijna niemand meer het totale overzicht heeft. Logisch dus dat we het zo ontzettend druk hebben en dat we als nijvere miertjes de hele dag aan het hollen zijn.

We weten het toch allemaal: onze broekriem zal strakker aangetrokken moeten worden. Die €18 miljard (of nu circa 15 miljard) moet namelijk ergens worden gevonden. Maar het moment van ‘praten of schrijven’ lijkt nu heel binnenkort écht achter ons. Eerst nog even een nieuw Kabinet en dan kunnen we écht aan de bak met de output van die twintig rapporten (!) die in het kader van de brede herwaardering zijn samengesteld. Die rapporten die bijna al een half jaar liggen te wachten.