Laatst tikte iemand me stevig op de vingers: ‘Michel met al die kritische stukjes van je, maak je bepaald geen vrienden. Zou het niet verstandiger zijn om eens wat positiever te schrijven?’ Hij was niet de eerste die me dit inpeperde. Tja... een beetje gelijk hebben ze natuurlijk wel. Ik ben ontzettend kritisch. Misschien wel te vaak.

Hebt u nog ouderwets leren hoofdrekenen op school? Ja? Dan is de kans dat u rare rekenfouten maakt klein. Wanneer ik u vraag om 36 te vermenigvuldigen met 5, dan zegt u waarschijnlijk na een momentje nadenken, dat is 180. U komt vrijwel zeker niet op 1800 uit. Ook als u niet heel erg precies kunt rekenen, dan hebt u indertijd wel een zeker gevoel ontwikkeld. Dus maakt u geen idiote kommafouten.

Met deze kop opende een bekend landelijk dagblad deze week. Met daaronder de portretten van de laatste vijf bewindspersonen die politieke verantwoordelijkheid hebben gedragen voor de Fyra. Een andere gezaghebbende krant kopte dat het nou maar eens afgelopen moest zijn met al die incompetente managers, bestuurders en politici die dat Fyra-drama hebben veroorzaakt. Want blijkbaar rusten we niet voor we een of meerdere personen kunnen aanwijzen die ‘het’ hebben gedaan. En die dus moeten hangen.

De laatste tijd zie ik met enige regelmaat artikelen verschijnen in navolging van het boek 'Begin met het Waarom' van Simon Sinek. De auteur poneert in dit boek het idee dat uw klanten geïnteresseerd zouden zijn naar uw waarom. Het zou allemaal draaien om 'waarom u doet wat u doet' in uw bedrijf.

Bestuurders staan dagelijks in het brandpunt van de maatschappelijke aandacht. De verwachtingen over hun functioneren zijn terecht hooggespannen. Vaak is die aandacht niet positief en domineren de incidenten in de berichtgeving: dwalen, falen en schandalen voeren de boventoon.

Zijn leiders van belang? Doen ze ertoe? Of zijn het willekeurige passanten die toevallig maar wel gemandateerd op de rode knop mogen drukken? De knop die formeel in gang zet wat door de heersende cultuur al lang is bepaald of afgedwongen. Vermoedelijk denkt iedereen dat het de leider is die glans geeft aan de cultuur, net zoals iedereen diep in zijn hart weet dat het de cultuur is die dient als schild voor de leider.

Ik zit op Curaçao en kijk uit over de spiegelgladde zee. Het eiland maakt zich op om koningsdag te vieren en om dat alvast te illustreren staat er een schitterende regenboog van Venezuela tot Aruba die mijn hele wezen op deze vroege ochtend omspant.

Nog niet zo lang geleden was werk overzichtelijk. Na de middelbare school volgde je een studie en meestal leidde dat tot een mooie corporate baan. Als je geselecteerd werd voor een management development klasje kwamen daar nog een of meerdere kopstudies bij.

Schrijf vooral geen dikke boeken, want er is toch niemand die ze leest. In elk geval geen managers. Gewoon hapklare brokken serveren, niet meer maar vooral ook niet minder! Wijze maar vooral ware woorden van Jos Burgers, niet voor niets nog altijd de best verkopende managementauteur van Nederland.