Onlangs werd ik gevraagd een recensie te schrijven over het boek Veiligheidsfabels 1-2-3 van Carsten Busch. Dat leek me wel wat.

Nog maar kort geleden was het ‘not done’ om het woord innovatie in een boektitel te gebruiken. Wel in een eventuele ondertitel, maar nooit in de titel. Waarom is mij nooit duidelijk geworden, maar uitgevers wisten in navolging van elkaar dat een boek met innovatie in de titel niks was, lees: niet werd verkocht.

Innoveren is een hele krachttoer. Niet alleen om inhoudelijk het nieuwe product, de nieuwe dienst, jouw nieuwe proces of de nieuwe experience te bedenken. Maar vooral ook omdat je een hoop energie moet steken in de interne acceptatie van jouw nieuwe concept.

8 jaar geleden vatten wij het idee op om een boek te schrijven over de Nederlandse industrie. De reden was dat naar ons idee het belang van de industrie enigszins was ondergewaardeerd. Dit was in een tijd dat beleidsmakers en ‘toekomstvorsers’ ons probeerden wijs te maken dat de industrie passé was en wij een diensteneconomie zouden worden.

Het heldere denken heeft het zwaar in tijden van fake news en big data. Een lijstje filosofieheuristieken van een Australische professor biedt uitkomst. ‘Begin bij extremiteiten als je tegenvoorbeelden zoekt van een claim.’

Inmiddels is het boek van jaar bekend (Het innovatiedoolhof), maar daarmee is mijn redactioneel commentaar voorafgaand aan deze definitieve keuze geen ‘oud nieuws’ omdat ik aandacht heb voor boeken en onderwerpen die het niet hebben gehaald. Alsof ik het voorvoelde, hoewel dat nu juist wel typisch een opmerking met de kennis van nu is.

Europa kijkt met grote zorg naar de machtsconcentratie die in Turkije plaatsvindt. Machtsconcentratie is niets nieuws in Turkije.

Om effectief om te kunnen gaan met risico’s is iets van een risicodossier wel handig. Het hoeft niet meer te zijn dan een actielijstje met aandachtspunten. Toch loopt dit vaak flink uit de hand. En dat begint met de verkeerde vraag.

In onderzoek naar split-brain patiënten (dat door sommige auteurs wordt aangehaald om aan te geven dat het bewuste ‘maar wat lult’) leek het alsof ze twee bewustzijnen hadden. Een recent experiment suggereert dat het ingewikkelder zit bij deze patiënten.

Niet zozeer het herstellen van een onrechtvaardigheid, maar het bevestigen van de status van Heel Goed Persoon is het motief van iemands morele verontwaardiging. Dat suggereert een recent onderzoek.

Er zijn vele manieren om een mening over het boek De Succesillusie van Richard Engelfriet te geven. Eén van mijn eerste reacties is: dit wordt mijn laatste blogpost! Hierna hoeft het dus niet meer. En kan al mijn in decennia opgebouwde kennis de prullenbak in. Mijn broertje heeft verklapt dat Sinterklaas oom Richard is en niet een oude wijze man uit Spanje!

Van harte gefeliciteerd met de titel Managementboek van het Jaar 2017! Een fantastische bekroning van weken, maanden en soms jaren van noeste arbeid in denken en schrijven.

Neurowetenschappers en filosofen stellen dat de aloude categorisatie van de zintuigen op de schop moet. In hun experimenten vinden ze aanwijzingen voor veel meer dan vijf zintuigen. En dat biedt oneindig veel manieren om het brein te verleiden.

Het leuke van opleidingen en workshops is de diversiteit aan vragen van deelnemers. Soms belandt zo’n prikkelende vraag weken later in m’n mailbox.

28 politieke partijen in een land van zeventien miljoen inwoners. Nepnieuws, 'neprechters' en twitter-trollen. Een leider van mogelijk de grootste partij van Nederland die mede-parlementariërs uitmaakt voor 'domme gans'. En de beslissing om uitgebrachte stemmen handmatig te tellen uit angst voor manipulatie door (Russische) hackers. Nog nooit leek het vertrouwen in het politieke stelsel zo laag als bij de komende verkiezingen. En niet eerder was de kans op disruptie van het systeem zo groot: Brexit en Trump gingen de Nederlandse stemming al voor.

Juist in het jaar dat Daniel Kahneman met Thinking, Fast and Slow een monument schreef voor de sociale psychologie, kwam het veld in een crisis terecht. Ook het boek van Kahneman bleef niet gespaard. ‘Het was simpelweg een fout: ik wist alles wat ik moest weten om mijn enthousiasme te temperen.’