In ‘Holocracy’ beschrijft Brian Robertson een nieuw besturingsmodel voor organisaties. In dat model is er geen plaats meer voor managers en wordt er gewerkt vanuit rollen in plaats vanuit taken. De leidende gedachte van Robertson is dat de huidige besturingsmodellen top-down zijn ingericht, gebaseerd zijn op macht en daardoor veel productiviteitsverlies opleveren. In het alternatieve besturingsmodel ‘holacracy’ wordt gestuurd op processen en niet langer op mensen.

Dat we meer moeten innoveren is duidelijk. Problemen van de toekomst lossen we niet op met oplossingen uit het verleden. Denk bijvoorbeeld aan de CO2-uitstoot met alle ingewikkelde vraagstukken die daaruit voortvloeien zoals de opwarming van de aarde en de wereldwijde stijging van de zeespiegel.

Veranderen 3.0 is een prachtig boek over een van de moeilijkste veranderopgaven: duurzame verandering realiseren door aan de slag te gaan met gedrag binnen en tussen organisaties.

Een steeds complexere omgeving, besluitvorming die weinig voorspelbaar verloopt, het toenemende belang van het hebben van een groot netwerk en een proces beheersen blijkt een illusie…Herkenbaar? Dan biedt ‘Draagvlak en draagkracht – Besturen van complexe vraagstukken met procesmanagement’ wellicht handvatten om toch grip te krijgen en het proces op zijn minst bij te kunnen sturen. Gert van der Kolk en Marie-Josée Dries schreven een gedegen studieboek over de methodiek ‘ACE’ die helpt bij het regisseren van processen. Gaat u er wel even goed voor zitten, want de theorie tot u nemen vraagt enige concentratie.

Organisaties worden nog altijd vooral geleid en bestuurd vanuit het paradigma van voorspellen en beheersen. Men streeft naar stabiliteit en succes met behulp van planning, centrale regie en het vermijden van afwijkingen van de norm.

Je struikelt tegenwoordig over reorganisaties. Overal wordt wel gereorganiseerd. Het woord reorganisatie is echter makkelijk uitgesproken of opgeschreven, maar er gaat een hele wereld achter schuil. Vaak wordt reorganisatie als een soort containerbegrip benaderd, maar wie het uiteen rafelt, het ontmaskerd zoals Georgy Evers dat doet in zijn boek De reorganisatie ontmaskerd, ziet dat het een complex fenomeen is dat van diverse kanten belicht dient te worden om een succes te worden.

Less is more? Een definitie van minimalisme is 'het streven om met zo eenvoudig mogelijke middelen een doel te bereiken, een effect te bewerkstelligen.' Zou het niet mooi zijn om op minimalistische wijze met risico’s om te kunnen gaan? Om zo eenvoudig mogelijk organisatie- of teamdoelen te realiseren, ondanks onzekerheden en bijbehorende risico’s? Als je antwoord hierop bevestigend is, dan heb ik goed nieuws: minimaal management is in opmars.