Meer met minder, dat is in tijden van recessie vaak de opdracht voor overheidsorganisaties. Lean verbeteringsprogramma's gaan over het creëren van meer waarde, in minder tijd, met minder geld en administratieve lasten. Doel: een slanke en burgergerichte organisatie. Bert Teeuwen beschrijft in 'LEAN voor de Overheid' op een eenvoudige en praktische wijze de basis van het Lean denken in de overheid. De lezer krijgt door dit stapsgewijs en aantrekkelijk geschreven boek een aantal direct in de praktijk toepasbare praktische handvatten.

De overheid zit in een klem. Zij heeft steeds vaker te maken met complexe opdrachten en tegelijkertijd wordt verwacht dat zij resultaatgericht werkt en simpele oplossingen biedt. Alle publieke managers hebben te maken met deze klem. Om daar uit te komen, kunnen zij ervoor kiezen alleen maar op de winkel te passen, omdat iedere interventie toch leidt tot negatieve en onvoorziene gevolgen. Dan worden dringende maatschappelijke problemen echter niet opgelost. Of zij kunnen de complexiteit van het probleem negeren en tegen beter weten in eenvoudige oplossingen uit hun managementbibliotheek inzetten. Ook deze aanpak is gevaarlijk. Simplificatie kan namelijk leiden tot ingrepen die negatief uitpakken en schadelijk zijn voor professionals en burgers. Het Handboek publiek management wil overheidsmanagers laten zien hoe zij kunnen laveren tussen complexiteit en simpele oplossingen.

Klantgerichte dienstverlening is een vak op zich. Dat bewijst Frank Faber overtuigend met zijn boek 'Als vriendelijk nou belangrijk is...'. Het boek is direct toepasbaar voor (publieke) organisaties die hun dienstverlening klantgericht willen verbeteren, maar de titel en de subtitel, 'Met de Tolteken op pad naar klantgerichte publieke dienstverlening', hadden dit sterker mogen ondersteunen.

'Een echte eyeopener' zou niet misstaan als ondertitel voor dit boek. De fluorescerend oranje kaft schittert je tegemoet en de rest van het boek doet daar niet voor onder. Dat de gekozen kleur na enkele bladzijden te hebben gelezen juist de inhoud van het boek ondersteunen, had ik van te voren niet kunnen bedenken. Geen andere kleur had de urgentie van dit boek benadrukt. 'Edushock' van Dirk De Boe, Bernard Lernout en Pieter Sprangers is een inspirerend boek over de op handen zijnde of al reeds voorzichtig gestarte veranderingen op het gebied van leren.

Wat heeft onderwijsmanagers van Hogeschool InHolland bewogen om diploma’s af te geven zonder dat studenten de juiste kwalificaties hadden behaald? Die vraag wordt in het zojuist verschenen Handboek Strategisch Management voor de non-profitorganisatie van Kees Mouwen weliswaar nergens met zo veel woorden gesteld, maar de casus had wel degelijk een plaats verdiend in wat ongetwijfeld Mouwens magnum opus genoemd mag worden. Helaas lag het manuscript al bij de drukker op het moment dat het wanbeleid van het onderwijsinstituut aan het licht kwamen. De InHolland-kwestie is namelijk een goed, maar tegelijk pijnlijk voorbeeld van wat er kan gebeuren als bestuurders van een maatschappelijke onderneming verkeerde keuzen maken.

De Amerikaanse filosofe Martha Nussbaum schreef met 'Not For Profit' een gepassioneerd pamflet vóór de verbeelding en tegen de heersende trend onderwijs te bekijken in termen van meetbaarheid en opbrengst. Haar boek is nu als 'Niet voor de winst' ook in het Nederlands vertaald. Een uiterst interessant geschrift dat je aan het denken zet.

Adjiedj Bakas stelt in 'De toekomst van gezondheid' dat we afscheid moeten nemen van bestaande paradigma's in de zorg. Als voorbeeld geeft hij aan dat iedereen de kosten van de zorg alleen maar ziet stijgen, terwijl als er een ander zorgfinancieringsmodel wordt ingevoerd zoals Singapore heeft, de zorgkosten met 70 procent omlaag kunnen. 

'Als alles op de schop gaat … een onderwijsbiografie over een integraal veranderingsproces' is een bijzonder verslag over een ingrijpende fusie tussen Hogeschool Zuyd in Maastricht en Hogeschool Sittard. Beide hogescholen hadden de wens om de sociale opleidingen samen te voegen, met als doel de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren in de vorm van een verbrede bacheloropleiding Social Work.

Het boek 'Als vriendelijk nou belangrijk is…' van Frank Faber biedt concrete handvatten om publieke dienstverlening klantgericht te maken.

Het is niet helemaal toevallig dat ik het boek 'Krijgsmacht en samenleving' ben ingedoken, geschreven door René Moelker, Jörg Noll en Michiel de Weger. Los van mijn ambities als kind om tankcommandant te willen worden en los van het feit dat ik nog altijd zwaar geïmponeerd ben door tanks en straaljagers, ben ik gefascineerd door de krijgsmacht. Voor mij is de krijgsmacht de ultieme manifestatie van het geweldsmonopolie dat de staat formeel heeft. Ik vind dat de krijgsmacht symbool staat voor hoe serieus een staat één van haar kerntaken neemt: het beschermen van burgers.

De overheid is niet goed in het uitvoeren van projecten. Allemaal kennen we de voorbeelden van projecten die gierend uit de klauw zijn gelopen. Of het nu gaat om de bouw van een metrolijn in Amsterdam of de invoering van een OV-chipkaart, projecten bij de overheid duren te lang en kosten veel meer dan begroot. 'Met publiek elan' van Michiel Louweret is een boek dat belooft daar verbetering in te brengen.

Overheidsinstanties komen er tegenwoordig niet meer onderuit om burgers níet als klant te erkennen. Ze bevinden zich in een spanningsveld tussen sturing door de overheid en individuele keuzevrijheid. Laten we uitgaan dat de overheid goede bedoelingen voor ogen heeft en de burger echt als klant beschouwt, dan komt het kiezen van een gepaste én passende communicatievorm in het perspectief te staan van een zeer zorgvuldig proces. In 'RAAK!' zijn Rudie Jansman, Kornelis Wetsema en Menno Beker er uitstekend in geslaagd om op zeer pragmatische wijze weer te geven wat nu doorslaggevend is in het succes van communicatie met diverse communicatiedoelgroepen.

Begin oktober kreeg ik de nieuwsbrief van Managementboek met een nieuw boek over de toekomst van de Nederlandse gezondheidszorg: 'Diagnose 2025' van Philip Idenburg en Michel van Schaik. Dat wil ik lezen! dacht ik meteen. 

In 'Diagnose 2025' schetsen Philip J. Idenburg en Michel van Schaik hun beeld over de toekomst van de Nederlandse gezondheidszorg. Het boek is fraai en rijkelijk geïllustreerd en staat bol van de referenties. Hierdoor krijg je het gevoel dat de auteurs goed hun huiswerk hebben gedaan. Met name het hoofdstuk waarin ze 17 trends in de gezondheidszorg beschrijven maakt het verplichte kost voor leidinggevenden in de zorg. Dit hoofdstuk compenseert ruimschoots voor de laatste helft van het boek, waarin verschillende scenario's voor de toekomst wel erg willekeurig lijken.