Bedrijven worden onbewust gestuurd door hun nationale erfgoed, zegt de Deense headhunter Kai Hammerich in Fish can’t see water. Deze culturele achtergrond kan een bedrijfsstrategie maken of breken. ‘Er schuilt een waarheid in nationale clichés.’

In opdracht van John Fentener van Vlissingen schreef thrillerauteur Charles den Tex ´Ik ben koopman´, het verhaal van een van de meest succesvolle Nederlandse ondernemersfamilies. Den Tex sprak met familieleden en doorzocht de archieven van de Steenkolen Handelsvereniging (SHV). Toen de oorspronkelijke handel, kolen, door het gebruik van olie en gas achterhaald raakte, diversifieerde SHV razend knap en startte bedrijven als Kijkshop, Xenos, Makro, GTI, Getronics en de Nederlandse Overslag Maatschappij. SHV groeide uit tot het grootste familiebedrijf van Nederland.

Zowel De prooi als In het hol van de leeuw schetsen een beeld van een verrotte, door ego’s gedreven financiële wereld. Jeroen Smit schrijft vanuit het perspectief van de outsider, Jurgen Spelbos vertelt het als insider. Dat maakt het tot een wezenlijk ander boek. Spelbos belandde als directeur communicatie bij ING ongewild in een hele slechte film waarin hij een hoofdrol vertolkte, eerst als slachtoffer later als ‘tragiheld’. Zonder echt goede afloop: ‘Er is binnen ING nog niets wezenlijks veranderd.’

In Nooit af, dat hij net als Easycratie schreef in samenwerking met Erwin Witteveen, houdt Martijn Aslander een pleidooi voor de staat van permanent bèta: alles is altijd in de testfase. ‘De tools die je nodig hebt, zijn voor iedereen toegankelijk. Ook voor rotjochies in Pakistan. Je hebt geen dure kantoren meer nodig om het verschil te maken.’