In de ideale organisatie van auteur Ben Kuiken zijn er geen regels, protocollen en managers. In zijn boek De pretfactor (‘Waarom plezier op het werk beter werkt’) beschrijft hij uiteenlopende voorbeelden van bedrijven die zijn ideale organisatie benaderen. ‘Managers moeten leren op hun handen te gaan zitten.’

Vaak wordt er ietwat neerbuigend gedaan over het wetenschappelijk gehalte van de methodes van managementgoeroes en -consultants. Dat betekent niet dat managers niets hebben aan de seminars die zij bezoeken, zegt Stefan Heusinkveld, organisatiekundige aan de VU. ‘Maar ik denk wel dat het goed is als managers zich af en toe afvragen waar die ideeën vandaan komen.’

Nederlanders communiceren doorgaans heel direct. Ze zijn geneigd klip en klaar te zeggen waar het op staat en vatten ook het gesproken woord van een ander letterlijk op. Deze manier van (lage-context) communicatie is wereldwijd eerder uitzondering dan regel. In veel landen luisteren mensen niet alleen naar het gesproken woord, maar halen ze hun informatie ook uit lichaamshouding, positie, leeftijd et cetera van hun gesprekspartners. Steeds meer Nederlanders krijgen als internationale handels- en zakenlui te maken met deze hoge-context communicatie. Om deze managers bewust te maken van de keuzes die ze (moeten) maken in hun omgang met mensen uit een andere cultuur, schreef Frank Garten Managing through a Mirror.

In achthonderd pagina’s legt jurist en sociaal wetenschapper Dick Ruimschotel uit hoe toezicht in Nederland wordt vormgegeven: bij overheid, semioverheid en bedrijfsleven. Wanneer is het goed, wanneer faalt het. Goed toezicht dus! ‘Welke commissaris zou zijn leven –net als de strandwacht- wagen voor het toezichtsbelang dat in het geding is.’