We kennen ze allemaal: de manager die tijdens een zware meeting met een hoog gemiddeld uurloon naar de flipover stapt, een fraaie schets op het papier zet en vervolgens de processtappen weergeeft. De observanten proberen het gevoel van jaloezie te onderdrukken voor het feit dat zij de flipover ook deze keer niet hebben benut. Hun kritiek dat het gepresenteerde model slechts een beperkte weergave van de werkelijkheid is, wordt terzijde geschoven. Het geschetste model biedt immers voldoende aanknopingspunten voor gerichte actie en dat spreekt het bestuur aan.

Dit boek stelt zichzelf tot doel een leidraad te geven voor 'het succesvol invoeren van een klantgerichte bedrijfsstrategie', getuige de ondertitel. De auteur wil vanuit de praktijk over de praktijk schrijven, hetgeen bij menig managementboek als excuus wordt gebruikt om de theorie links te laten liggen. Zo niet Sjors van Leeuwen, die in een goede en krachtige introductie CRM op een begrijpelijke manier en puttend vanuit verschillende goede literatuurbronnen neerzet. 

Sche

'Er is geen betere leraar dan de ervaring', zo luidt een zin uit het boek 'Het innerlijk spel door tennis', maar niet zomaar een zin. Het is de essentie van dit boek over onder andere leren, coaching en concentreren.

De titel van het boek trok me. Immers, dit is een vraag die managers zichzelf meerdere malen per dag stellen. Als adviseur is het een vraag die je vaak voorgelegd krijgt als nieuwe ideeën of werkwijzen in een organisatie ingevoerd worden.

Levert het boek van Frank van Luijk nu houvast voor de manager om gedragsveranderingen te begeleiden of geeft het boek in vogelvlucht een overzicht van relevante, psychologische theorieën?

'Hoe krijg ik ze zover' als titel suggereert dat je een 'how to...' boek in handen krijgt. De achterflap helpt je uit de droom. Dat is niet de insteek van de auteur. Maar wat krijg je wel? Een, zeker voor leken nuttige, kritische spiegel die je voorgehouden wordt.

Door de toegenomen concurrentie voor zowel producten als diensten is het tegenwoordig niet meer voldoende om een nieuw product op de markt te brengen om daarna achteroverleunend jarenlang winst te maken. Het gaat er volgens marketinggoeroe Trout niet om wat het product kan doen, maar wat u anders doet dan anderen, kortom differentiëren. In zijn boek 'Differentiëren moet je leren' geeft hij zowel een theoretische onderbouwing van de noodzaak tot differentiëren als veel voorbeelden en bruikbare tips.

Het gebeurt niet vaak dat een schrijver zijn lezers expliciet de criteria aanreikt waarop hij aangesproken wil worden. Dat zou wel handig zijn. Het voorkomt immers dat een boek op oneigenlijke gronden wordt afgekraakt. 

Hoe komt het toch dat allerlei plannen, denk aan de prachtige teksten opgesteld in de visie- en de missiebrochure, nooit hun toepassing krijgen in de praktijk? Deze vraag en vooral de vraag wat we eraan kunnen doen, stelt Nuiver centraal in het alleraardigste boekwerkje 'Doen wat je bedacht hebt'.

Teun Hardjono en Renco Bakker roepen in hun boek 'Management van processen' op tot het zogenaamde cyclische denken. Met dit 'denken' kunnen organisaties op gezette tijden de doeltreffendheid van hun processen tegen het licht houden. Deze oproep onderbouwen zij met de vrijwel volledige theorie op het gebied van proces- en kwaliteitsmanagement. 

In het boek 'De integere manager' van Muel Kaptein wordt een direct verband gelegd tussen de persoon van de manager en de integriteit van de organisatie. Desgevraagd zal iedere medewerker dit verband, soms in voorzichtige termen, bevestigen. Toch wordt er zelden over geschreven. Des te interessanter om kennis te nemen van dit unieke boek van Nederlandse bodem.

'CreativiteitHoe?Zo!' is een feest van herkenning, al bij de eerste wandeling door het boek: de kleuren, de schoonheid, de uitdagende raadsels. Zinnenprikkelend!

Ik g

'Creativiteit HOE?ZO!' is een inspirerend handboek door een geslaagde combinatie van inzicht, uitdaging en vooral uitnodiging tot actie. De auteur neemt je, luchtig aangevuld met verrassende voorbeelden, spelenderwijs mee in de theorie van het creatieve denken.

Volgens Richard Koch moet iedereen het willen zijn: een 80/20-individu. Een mens die met zo weinig mogelijk inspanning (20%) zo veel mogelijk succes (80%) behaalt. Grote rijkdom zal deze mensen ten deel vallen. Op basis van het algemeen erkende 80/20-principe van Pareto beargumenteert de auteur dat het in de economie steeds minder gaat draaien om organisaties en steeds meer om de belangrijke, waardecreërende personen binnen die organisatie.