Traditionele, hiërarchische organisaties die willen veranderen, kunnen veel opsteken van de manier waarop communities zich organiseren. Peter Staal en Kirsten Wagenaar schrijven dat in Organiseren van communities. Ze zien de community als een belangrijk instrument voor verandermanagement.

Inzichten uit de neurowetenschappen hebben ons denken over gedrag in organisaties drastisch veranderd. Mensen blijken geen rationele wezens te zijn en verandering is dus veel minder te regisseren dan ons jaren lang is voorgehouden. Neurowetenschappers laten echter ook zien wat er desondanks wel mogelijk is en dat heeft inmiddels een aantrekkelijke hoeveelheid praktisch publicaties opgeleverd. Een van de auteurs die zich in dat opzicht onderscheidt, is Ria van Dinteren. Richtte zij zich eerder op de relatie tussen breinprincipes en leidinggeven, in haar nieuwste boek Breinleiderschap zoekt zij een breder perspectief: leren en ontwikkelen in organisaties.

Iedereen krijgt in zijn werkzame leven te maken met directeuren of managers die leiderschap tonen. Wat ze aan waarde toevoegen, is niet altijd iedereen even duidelijk. Zo ziet slechts een kwart tot een derde van de medewerkers de eigen leidinggevende als meerwaarde, blijkt uit onderzoeken. Thecla Goossens verkent in Leiderschap, een gids het begrip leiderschap. In het fraai vormgegeven boek – dat ook filmliefhebbers zal aanspreken (!) – bespreekt ze behalve verschillende leiderschapsstijlen ook theorieën over karakter en eigenschappen van leiders. Goossens geeft voorbeelden van goed leiderschap, staat stil bij de schaduwkanten en benoemt het principe van de ‘volgende leider’.