In de aderen der drenkelingen

Imogen zit ondergedoken. Ze verstopt zich voor een gemeen koninkrijk dat denkt dat sirenen monsterlijke, bloeddorstige wezens zijn. Ze verstopt zich voor een koning en zijn leger, die haar soort op wrede wijze vervolgen. Ze verstopt zich voor haar eigen verleidelijke krachten. Door uit de buurt van de zee te blijven, wordt Imogens bloeddorstigheid getemperd en blijven haar zwarte vleugels verborgen onder haar huid.

Wanneer een koning uit een buurland op bezoek komt, kan Imogen zich niet langer verstoppen. Hij weet precies wat ze is en gelooft dat ze hun beide koninkrijken kan redden van een nog groter monster. Maar Imogens kracht dreigt zich op gewelddadige wijze te openbaren en de twee vormen een bloedband die hen beiden beschermt. Ze vluchten samen uit het koninkrijk en doorkruisen wateren vol ondoden. Terwijl de grenzen tussen hun plicht aan hun volk en hun verlangen naar elkaar beginnen te vervagen, maakt Imogen zich zorgen dat haar eigen voorouderlijke krachten misschien niet voldoende zijn om te doden wat op haar jaagt – de enige manier om een monster te verslaan, is misschien door zelf een monster te wórden.