Verloren verleden

Krap een week na de geboorte van baby Hanjo moet Wiebe al weer terug naar Dubai. Marion is wel wat teleurgesteld, dat hij maar zo kort met verlof kan zijn. Maar ze is zo gelukkig met haar gezonde baby, dat het haar niet erg raakt. Ze is tenslotte haar hele huwelijk al gewend dat Wiebe komt en gaat.
Donderdagochtend vroeg staat de taxi gereed en neemt hij afscheid van iedereen. Deze keer zijn de jongens ook wel wat teleurgesteld niet mee te kunnen naar het vliegveld, maar ze zijn nog zo vol van de geboorte van hun nieuwe broertje, dat ze zich er snel bij neerleggen.
Marion staat met baby Hanjo voor het raam in haar slaapkamer en zwaait tot de taxi de oprijlaan verlaat en de rijweg opdraait. Ook heeft zich al snel met de situatie verzoend. Ze is zo gelukkig met haar baby en zit nog steeds op haar roze wolk.

Regenboogvrouw
Hij antwoordt en in zijn stem klinkt verbijstering: “U bent de vrouw die op één van mijn schilderijen staat afgebeeld.”

“Ja, daarom ben ik gekomen. Ik heb je verhaal aangehoord, want ook je gedachten kan ik horen. Ga nu naar huis en als je hier de volgende keren bent, zal ik er ook zijn, zodat je jouw levensverhaal aan mij kunt vertellen.