De laatste die ontwaakt

In 'De laatste die ontwaakt' schrijft Rodaan Al Galidi gedichten vanuit de ogen van iemand die vanaf zijn vijftiende slaapt en als veertigjarige wakker wordt. Hij realiseert zich dat hij al die jaren niet geleefd heeft. En het ergste: niemand gelooft dat hij vijfentwintig jaar lang sliep, omdat ze zeggen dat hij elke dag wakker werd en in slaap viel.

Gedichten voor een ieder die zich slepend door de tijd voortbeweegt zonder op te merken dat de jaren hem door de vingers glippen.

Gelukszoeker

Elke keer als ik
de Nederlandse taal rijker maak
met mijn verzen,
word ik armer.

Toen ik ‘s nachts een dief hoorde
die mijn huis binnentrad
op zoek naar geld,
stond ik op
om met hem te zoeken.