Milieuschade: vergoeding voor zuiver ecologische schade

In de hedendaagse maatschappij lijdt de natuur steeds meer schade. Aangezien verschillende klimaatwetenschappers aan de alarmbel trekken, is het ook aan het recht om zijn steentje bij te dragen tot het herstel en de vergoeding van de schade aan de natuur. Deze masterscriptie onderzoekt deze mogelijkheden door het introduceren van zuiver ecologische schade of zuivere milieuschade als individuele schadepost in het buitencontractueel aansprakelijkheidsrecht.

Het onderzoek toont aan dat het huidig juridisch kader niet in deze mogelijkheid voorziet. Ten eerste is het slechts recent en beperkt mogelijk voor milieuverenigingen om zich ten behoeve van het milieubelang tot de rechtbank te wenden. Ten tweede erkent de wetgever zuiver ecologische schade als individuele schadepost niet. Daarnaast stuiten eisers vaak op moeilijkheden omtrent het verkrijgen van een passend herstel of correcte vergoeding. Het huidige aansprakelijkheidsrecht is bijgevolg een rem op het verkrijgen van een gepaste schadeloosstelling voor zuivere milieuschade.

Een rechtsvergelijkende en interdisciplinaire analyse reikt echter een aantal concrete oplossingen aan. De Franse wetgever waagt de sprong in het onbekende en introduceert zuiver ecologische schade in de Code civil. Bijzondere wetgeving en interdisciplinaire perspectieven bieden verder inspiratie voor het uitwerken van passende remedies voor zuivere milieuschade.

Tot slot opent een rechtsvergelijkende analyse met Nieuw-Zeeland de ogen voor nieuwe mogelijkheden inzake het toekennen van rechten aan de natuur.

Deze concrete oplossingen tonen aan dat de erkenning van zuiver ecologische schade in het Burgerlijk Wetboek geen utopie meer hoeft te zijn. Dit werk pleit dan ook, mits verder onderzoek en inachtname van de aanbevelingen, om zuiver ecologische schade te erkennen als individuele schadepost in het Burgerlijk Wetboek.