Het geduld van de bloemen

Stefan Brijs neemt ons in Het geduld van de bloemen opnieuw mee naar Andalusië. Terwijl het klimaat er steeds grilliger wordt observeert hij de schoonheid en de kwetsbaarheid van de natuur met een even scherpe als poëtische pen. Nestelende zwaluwen, wilde pioenrozen, de zeldzame Spaanse zilverspar, een wesp met de taille van een model, de als heks verklede kaalkopibis en zoveel meer: Brijs’ woorden zijn tegelijk een lofzang op de veerkracht van de natuur en een treurzang om de teloorgang ervan. Het geduld van de bloemen mag eindeloos lijken, het heeft zijn grenzen. Een urgent boek dat je achterlaat met een gevoel van bezorgd verdriet én verrukking over zoveel schoonheid, in de natuur en in Brijs’ taal.