Ze doen maar & Vroeger kon je lachen
Samenvatting
Simon Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant een onbetwist meesterschap op de korte baan. Zijn 'Kronkels' waren om hun grote herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek.
Zijn puntige, laconieke stijl paste wonderwel in een vluchtig medium als krant. Toch maakt Carmiggelts ark, nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven, inmiddels deel uit van de Nederlandse literatuurgeschiedenis - en terecht. In deze reeks gebonden heruitgaven verschijnt Carmiggelts complete werk naar de eerste druk van elke bundel.
Ze doen maar & Vroeger kon je lachen verschenen oorspronkelijk in 1976 en 1977, toen Carmiggelt (mede vanwege zijn televisieoptredens) al enige tijd tot het selecte gezelschap der bekende Nederlanders was gaan behoren. De bundels bevatten de observaties van een man die weliswaar in alle opzichten geslaagd is in het leven maar toch zijn neerslachtigheden en onlustgevoelens kent, waarvan hij niettemin op geestige wijze verslag doet. Hij pakt daarbij tal van onderwerpen en situaties (in toenemende mate gebaseerd op herinneringen) bij de kop.
'De ironie van zijn zinswendingen, de beeldende kracht van zijn metaforen en de melancholieke toonzetting van zijn humor maakten hem tot de observator die altijd alles in evenwicht leek te hebben.' - Henk van Gelder, Carmiggelt-biograaf