Joke Hermsen

Joke Hermsen (1961) studeerde filosofie en letteren in Amsterdam en Parijs. Zij publiceerde diverse artikelen over contemporaine filosofie en literatuur in onder andere De Gids, Optima, De Groene Amsterdammer, Lust en Gratie, Lover, Krisis/Tijdschrift voor Filosofie, Tmesis, Raster, Les Cahier du Grif, Surplus en Post-Perdu. In 1993 promoveerde Hermsen aan de Rijksuniversiteit Utrecht op de literair-filosofische ideeëngeschiedenis Nomadisch narcisme. Sekse, liefde en kunst in het werk van Lou Andreas-Salomé, Belle van Zuylen en Ingeborg Bachmann. (Kok Agora, 1993). Daarna was zij jarenlang als onderzoeker verbonden aan de Faculteit der Wijsbegeerte van de Universiteit Tilburg.

In 1998 debuteerde zij bij De Arbeiderspers met Het dameoffer, een paar jaar later gevolgd door Tweeduister (2001), een roman over de Engelse kunstenaarsgroep Bloomsbury. Haar essaybundel Heimwee naar de mens (2003) werd genomineerd voor de Socrateswisselbeker, het beste filosofische boek van 2003. In 2007 won Joke J. Hermsen samen met kunstenaar Jaap de Jonge de Martin van Amerongen publieksprijs voor een elektronisch essay. De essaybundel Stil de tijd werd in 2011 bekroond met de Jan Hanlo Essayprijs. Voor haar volledige oeuvre ontving Joke J. Hermsen in 2009 de Halewijnprijs.

Op 29 augustus verschijnt ook haar nieuwe roman Rivieren keren nooit terug bij Uitgeverij De Arbeiderspers. In april 2017 opent op Kasteel van Gaasbeek de internationale tentoonstelling De kunst van het juiste ogenblik, die zij n.a.v. haar boek Kairos samenstelde.